Յետ
մահուանն
Աբգարու
բաժանի
թագաւորութիւնն
Հայոց
յերկուս.
քանզի
Անանուն
որդի
նորա
կապեաց
թագ՝
թագաւորել
յԵդեսիայ,
եւ
քեռորդի
նորա
Սանատրուկ
ի
Հայս:
Գտանի
որ
ինչ
առ
սոցա
ժամանակաւ՝
յառաջագոյն
գրեալ
յայլոց,
զգալուստ
առաքելոյն
Թադէի
ի
Հայս,
եւ
հաւատալ
Սանատրկոյ.
եւ
թողուլ
զհաւատսն
յերկիւղէ
նախարարացն
Հայոց,
եւ
կատարումն
առաքելոյն
եւ
որք
ընդ
նմա՝
ի
գաւառին
Շաւարշան,
որ
այժմ
կոչի
Արտազ,
եւ
պատառումն
քարին
եւ
յիրեարս
գալ
եւ
ընդունել
զմարմին
Առաքելոյն,
եւ
առնուլ
անտի
աշակերտացն
եւ
թաղել
ի
դաշտին.
եւ
մարտիրոսանալ
դստերն
արքայի
Սանդխտոյ
հուպ
ի
ճանապարհն.
եւ
աստ
ուրեմն
յայտնել
նշխարաց
երկոցունց,
եւ
փոխել
յառապարն:
Այս
ամենայն,
որպէս
ասացաք,
յայլոց
պատմեալ
յառաջագոյն
քան
զմեզ՝
ոչ
ինչ
կարեւորագոյն
համարեցաք
ոճով
երկրորդել:
Դոյնպէս
եւ
որ
ինչ
վասն
կատարմանն
Ադդէի
աշակերտի
առաքելոյն
յԵդեսիայ
յորդւոյն
Աբգարու՝
գտանի
յայլոց
պատմեալ
յառաջագոյն
քան
զմեզ:
Որ
իբրեւ
թագաւորեաց
յետ
մահուան
հօրն՝
ոչ
եղեւ
ժառանգորդ
հայրենի
առաքինութեանն,
այլ
եբաց
զտաճարս
կռոցն
եւ
կալաւ
զպաշտօն
հեթանոսութեանն:
Եւ
յղեաց
առ
Ադդէ,
զի
արասցէ
նմա
խոյր
բեհեզեայ
անգուածով
ոսկոյ,
որպէս
յառաջագոյն
առնէր
հօրն
նորա:
Եւ
պատասխանի
ընկալաւ,
թէ
«ոչ
արասցեն
ձեռք
իմ
խոյր
գագաթան
անարժանի,
որ
ոչ
երկրպագէ
Քրիստոսի
Աստուծոյ
կենդանւոյե:
Եւ
իսկոյն
հրամայեաց
միում
ի
զինակրացն՝
կտրել
զոտս
նորա
սրով:
Որոյ
երթեալ,
եւ
տեսեալ
զնա,
զի
նստէր
յաթոռ
վարդապետութեանն՝
էած
սուսերաւ
եւ
ի
բաց
կտրեաց
զսրունս
նորա.
եւ
նոյն
ժամայն
աւանդեաց
զհոգին:
Զայս
ծայրաքաղ
արարեալ
համառօտ
յիշատակեցաք,
որպէս
զառ
ի
յայլոց
պատմեալ
նախկին:
Բայց
վիճակեցաւ
Հայոց
եւ
Բարթուղիմէոս
առաքեալ,
որ
եւ
կատարեցաւ
առ
մեզ
յԱրեբանոս
քաղաքի:
Իսկ
զՍիմովնէ,
որ
Պարսիցն
վիճակեցաւ,
ոչ
զհաւաստին
կարեմ
պատմել,
եթէ
զի՛նչ
գործեաց
եւ
կամ
ո՛ւր
կատարեցաւ:
Քանզի
պատմի
յոմանց՝
Սիմովնի
ումեմն
առաքելոյ
կատարիլ
ի
Վերիոսփորայ.
եւ
թէ
նա՛
իցէ
ճշմարտիւ,
եւ
թէ
է՛ր
աղագաւ
գալուստ
նորա
անդր՝
ոչ
գիտեմ.
այլ
միայն
նշանակեցի,
զի
գիտասցես
թէ
ոչ
ինչ
մնայ
յիմմէ
ջանից
պատմել
քեզ
զամենայն,
որ
ինչ
անկ
է:
