Ընդ
այն
ժամանակս
երեւեցաւ
Արիոս
աղեքսանդրացի,
որ
ուսոյց
չարաչար
ամբարշտել,
ոչ
գոլ
զՈրդի
հաւասար
Հօր,
եւ
ոչ
ի
բնութենէ
եւ
յէութենէ
Հօր.
եւ
ոչ
ծնեալ
ի
Հօրէ
յառաջ
քան
զյաւիտեանս,
այլ
օտար
զոմն
եւ
արարած
եւ
կրտսեր,
եւ
յետ
ժամանակի
գոյացեալ.
որ
ըստ
արժանեաց
իւրոց
ամբարիշտս
այս
Արիոս
ի
գարշելիսն
ընկալաւ
զսատակումնն:
Վասն
որոյ
ել
հրաման
յինքնակալէն
Կոստանդիանոսէ՝
ժողով
լինել
բազմութեան
եպիսկոպոսաց
ի
Նիկիա
Բիւթանացւոց:
Եւ
ժողովեցան
Բիտոն
եւ
Բիկենդ
երիցունք
ի
Հռոմ
քաղաքէ,
ձեռնարկութեամբ
սրբոյն
Սեղբեստոսի,
Աղեքսանդրոս
Աղեքսանդրի,
Եւստաթիոս
Անտիոքայ,
Մակարիոս
Երուսաղէմի,
Աղեքսանդրոս
Կոստանդնուպօլսի
եպիսկոպոսք:
Յայնժամ
գայ
հասանէ
հրովարտակ
ինքնակալին
Կոստանդիանոսի
առ
մեր
արքայն
Տրդատ,
զի
զսուրբն
Գրիգոր
առեալ
ընդ
իւր
ի
ժողովն
երթիցէ.
զոր
ոչ
առ
յանձն
Տրդատ:
Քանզի
լուեալ
էր
զխնամենալն
Շապհոյ
ընդ
Հնդկաց
թագաւորին
եւ
ընդ
արեւելեանն
Խաքանայ,
եւ
զզօրավարելն
Ներսեհի,
որ
եւ
թագաւորեաց
ամս
ինն,
եւ
Որմզդի,
որ
ապա
եւ
նա
թագաւորեաց
ամս
երիս
նահատակութեամբք:
Եւ
ի
կասկածի
եղեալ,
զի
մի՛
արդեօք
պայմանին
ստիցէ
ըստ
սովորութեան
հեթանոսութեանն՝
վասն
այնորիկ
ոչ
եթող
առանց
իւր
զաշխարհս:
Բայց
եւ
ոչ
սուրբն
Գրիգոր
հաւանեցաւ
երթալ,
զի
մի՛
զառաւել
պատիւ
վասն
խոստովանողական
անուանն
ի
ժողովոյն
ընկալցի.
որպէս
զի
այնպէս
փափագանօք
եւ
մեծաւ
փութով
կոչէին:
Այլ
նոքա
առաքեն
փոխանորդ
իւրեանց
զԱրիստակէս,
հանդերձ
ճշմարիտ
խոստովանութեամբ,
երկոցունց
գրով:
Որոյ
երթեալ
հասանէ
մեծին
Ղեւոնդի.
եւ
հանդիպի
յայնմ
ժամու,
զի
մկրտէր
զԳրիգոր
զհայր
Գրիգորի
աստուածաբանի.
որ
իբրեւ
ել
ի
ջրոյն՝
լոյս
շուրջ
փայլատակեաց
զնովաւ,
զոր
ոչ
ոք
ի
բազմութենէն
ետես,
այլ
միայն
Ղեւոնդիոս,
որ
մկրտէրն,
եւ
մերն
Արիստակէս,
եւ
Եւթաղ
Եդեսիայ,
եւ
Յակոբ
Մծբնայ,
եւ
Յոհան
Պարսից
եպիսկոպոսք,
որք
նոյն
շաւղօք
ուղեւորէին
ի
ժողովն:
