Պատմութիւն Հայոց

Իսկ Շապուհ գայ հասանէ ի Տիգրանակերտ մեր քաղաք։ Կան ընդդէմ նորա արք քաղաքին հանդերձ գումարտակ գնդաւ. քանզի Անտիոք նահապետ Սիւնեաց, որ էր աներ Արշակայ եւ վերակացու քաղաքին, հրամայեաց աղխել ընդդէմ Շապհոյ։ Եւ ոչ միայն զմուտն արգել, այլ եւ ոչ հրեշտակս առաքեաց առ նա, եւ ոչ զնորայսն ընկալաւ։ Եւ հզօր կռուոյ եղելոյ՝ զբազումս ի Պարսիցն սպանանեն. եւ ի պարտութիւն մատնեալ գնդին Շապհոյ, դառնայ անդրէն ի Մծբին. եւ հանգիստ առեալ զօրացն եւ արծարծեալ յաշխատութենէն, խնդրէր առնուլ զՏիգրանակերտ. եւ ոչ թողացուցին նմա յառաջախաղաց գունդք եւ լրտեսք՝ պատաղել զայնու, իբր թէ Յունացն խանգարեսցի գործ։ Եւ Շապհոյ յառաջ անցեալ՝ գրէ առ նոսա թուղթ օրինակ զայս. -

Թուղթ Շապհոյ ի Տիգրանակերտ։

«Մազդեզանց քաջ Շապուհ արքայից արքայ. Տիգրանակերտեայց, որք ոչ եւս էք անուանելոց ի մէջ Արեաց եւ Անարեաց:

«Ես կամէի ի ձէնջ սկսեալ յամենայն առաջիկայ քաղաքս խաղաղութեամբ եւ քաջօրէն ազատութեամբ զմուտն առնել. եւ եթէ դուք Տիգրանակերտեայք, որ առաջին էք, ոչ շահատակութեամբ ասեմ, այլ ի մտէ ուղեւորութեանս, ընդդէմ կացէք ինձ՝ ի ձենջ ուսցին եւ այլք զդոյն առնել: Այլ ի դարձին իմում բարկութեամբ այնպէս վանեցից զձեզ, զի կրկին եղիջիք օրինակ խեռեալ ստահակելոցե: