Բայց
Վաղեսի
կայսեր
ըստ
արժանի
իւրոց
խորհրդոցն
զյաւիտենական
գեհենին
աստէն
բերելով
զօրինակ,
հրակէզ
եղեալ
յԱդրիանուպօլիս՝
սատակեցաւ.
եւ
առնու
զթագն
Թէոդոս:
Սա
քակեաց
զմեհեանս
կռոցն
մինչեւ
յատակս,
զփակեալսն
միայն
ի
սրբոյն
Կոստանդիանոսէ,
զանուանեալն
Արեգական
եւ
Արտեմեայ
եւ
Ափրոդիտեայ
ի
Բիւզանդիոն.
աւերեաց
նոյնպէս
եւ
զտաճարն
Դամասկոսի,
եւ
արար
եկեղեցի.
նոյնպէս
եւ
զտաճարն
Իլիու
քաղաքի,
զԼիբանոսի
զմեծ
եւ
զհռչակաւոր
զերեքբարեանն:
Սա
դարձոյց
զամենայն
հարս
սուրբս,
որք
յաղագս
ուղղափառութեանն
արտասահմանեալ
էին
ի
մետաղս,
ընդ
որս
եւ
զմեծն
Ներսէս
ածեալ
առ
իւր
ի
Բիւզանդիոն՝
պահէ
մեծաւ
պատուով,
մինչեւ
ճշմարտութեանն
ստուգեցաւ
հաւատ,
որ
յաղագս
ամբարշտին
Մակեդոնի
հայհոյութեանցն.
զի
ոչ
Տէր
խոստովանէր
զՀոգին
սուրբ,
եւ
ոչ
երկրպագելի
եւ
ոչ
փառաւորելի
ընդ
Հօր
եւ
ընդ
Որդւոյ,
այլ
օտար
յԱստուծոյ
բնութենէն,
եւ
ստացական
եւ
ծառայ
եւ
պաշտօնեայ,
եւ
ազդումն
ինչ,
եւ
ոչ
էութիւն
անձնաւոր:
Եւ
ժողովեալ
սուրբ
հարքն
ի
թագաւորեալ
քաղաքն
Բիւզանդիոն,
Դամասիոս
Հռոմայ,
Նեքտառիոս
Կոստանդնուպօլսի,
Տիմոթէոս
Աղեքսանդրի,
Մելիտոս
Անտիոքու,
Կիւրղոս
Երուսաղէմի,
Գրիգորիոս
Նիւսիայ,
Գեղասիոս
Կեսարու,
Գրիգորիոս
Նաձիանձու,
Անփիւլոքսիոս
Իկոնիու,
եւ
այլ
եպիսկոպոսք,
միանգամայն
հարիւր
եւ
յիսուն
հարք,
որք
նզովեալ
մերժեցին
զՄակեդոն
եւ
զամենայն
հոգեմարտս:
