Ընդ
այն
ժամանակս
եկաց
յաթոռ
եպիսկոպոսութեանն
Բիւզանդացւոց
անարժանաբար
ամբարիշտն
Նեստոր,
եւ
հրէական
իմացմանց
հետեւեալ՝
հայհոյեաց
զամենասուրբ
կոյսն՝
մարդածին
լինել
եւ
ոչ
աստուածածին:
Քանզի
ծնեալն
ի
նմանէ
առեալ
սկիզբն՝
ա՛յլ
որդի
ասէր
շնորհօք
ի
Մարիամայ,
եւ
այլ
որդի
ի
Հօրէ
յառաջ
քան
զյաւիտեանս.
որպէս
զի
լինել
երկուս
որդիս,
որով
Երրորդութիւնն
չորրորդութիւն
լինի:
Վասն
որոյ
ժողովեալ
սրբոց
հարցն
յԱսիա
ի
ծովահայեացն
Եփեսոս
գրաւորական
վերծանութեամբ,
Կելեստինոս
Հռոմայ,
Կիւրղոս
Աղեքսանդրի,
Յոբնաղիոս
Երուսաղեմի,
Յովհաննէս
Անտիոքայ,
Մեմնոն
Եփեսոսի,
Պաւղոս
Հեմեսու,
Թէոդոտիոս
Անկիւրիայ,
եւ
այլք
բազումք,
համանգամայն
երկերիւր
հարք,
նզովեալ
զՆեստոր՝
խոստովանեցին
մի
որդի
Աստուծոյ
զտէր
մեր
Յիսուս
Քրիստոս,
եւ
աստուածածին
զամենասուրբ
կոյսն
Մարիամ:
Եւ
վասն
զի
ոչ
հանդիպեցան
յայնմ
ժողովի
մեծն
Սահակ
եւ
Մեսրոպ՝
գրեն
առ
նոսա
Կիւրեղ
Աղեքսանդրացի
եւ
Պրոկղոս
Կոստանդնուպօլսի
եւ
Ակակ
Մելիտինեայ
եպիսկոպոսք,
զգուշացուցանելով
զնոսա.
քանզի
լուան,
եթէ
ոմանք
ի
չարափառացն
աշակերտաց
առեալ
զգիրսն
Թէոդորոսի
Մամուեստացւոյ,
զվարդապետին
Նեստորի,
եւ
զաշակերտին
Թէոդորի՝
գնացին
յաշխարհն
Հայոց:
Ապա
եկեալ
թարգմանիչն
մեր,
զորոց
զանուանսն
յիշատակեցաք
յառաջագոյն՝
գտնի
զմեծն
Սահակ
եւ
զՄեսրոպ
յԱշտիշատ
Տարօնոյ,
եւ
մատուցին
զթուղթսն
եւ
զկանոնս
ժողովոյն
Եփեսոսի,
վեց
սահմանեալ
կանոնաւ,
եւ
զստոյգ
օրինակս
Գրոց:
Զոր
առեալ
մեծին
Սահակայ
եւ
Մեսրոպայ՝
դարձեալ
թարգմանեցին
զմի
անգամ
թարգմանեալն
փութանակի,
հանդերձ
նոքօք
վերստին
յօրինեալ
նորոգմամբ:
Բայց
քանզի
անգէտք
էին
մերումս
արուեստի՝
ի
բազում
մասանց
թերացեալ
գործն
գտանէր.
վասն
որոյ
առեալ
մեծին
Սահակայ
եւ
Մեսրոպայ
զմեզ
առաքեցին
յԱղեքսանդրիայ,
ի
լեզու
պանծալի,
ի
ստոյգ
յօդանալ
ճեմարանին
վերաբանութեան:
