Զկնի
ոչ
բազում
աւուրց
վախճանի
Աւգոստոս,
եւ
փոխանակ
նորա
թագաւորէ
Հռովմայեցւոց
Տիբեր.
եւ
Գերմանիկոս
կեսար
եղեալ՝
ձաղէ
զառաքեալսն
ի
Հռովմ
զիշխանսն
Արշաւրի
եւ
Աբգարու,
յաղագս
պատերազմին
նոցա,
յորում
սպանին
զեղբօրորդին
Հերովդի:
Ընդ
որ
խստացեալ
Աբգարու,
խորհի
ապստամբութիւն
եւ
պատրաստութիւն
պատերազմի:
Յայնժամ
շինէ
քաղաք
զտեղի
պահպանութեան
գնդին
Հայոց,
ուր
յառաջագոյն
զգուշանային
Եփրատու
ի
Կասսիոսէ,
որ
կոչի
Եդեսիայ.
եւ
փոխէ
ի
նա
զարքունիս
իւր
որ
ի
Մծբին,
եւ
զամենայն
կուռս
իւր,
զՆաբոգ
եւ
զԲէլ
եւ
զԲաթնիքաղ
եւ
զԹարաթայ,
եւ
զմատեանս
մեհենից
վարժարանին,
եւ
միանգամայն
զդիւանս
թագաւորացն:
Յետ
այր
մեռեալ
Արշաւիր՝
թագաւորէ
ի
վերայ
Պարսից
Արտաշէս
որդի
նորա:
Արդ՝
թէպէտ
եւ
ոչ
է
կարգ
պատմութեանս
ի
ժամանակի,
եւ
ոչ
ըստ
կարգի
զոր
ասելս
ձեռնարկեցաք,
այլ
քանզի
սերունդք
Արշաւրի
թագաւորին
են
որք
Հայոց
ազինս
հաւատոց
եղեն
առիթ,
եւ
հարազատութիւն
Արտաշիսի
որդւոյ
նորա՝
սկիզբն
արասցուք
յաղագս
պատուականութեան
մարդկանն,
նախակարգեալ
ի
գիրսս
առընթեր
Արտաշիսի.
զի
իմասցին
որք
ընթեռնունն,
եթէ
համազգիք
քաջին
են:
Իսկ
զկնի
ապա
նշանակեսցուք
եւ
զժամանակ
գալստեան
հարցն
նոցա
ի
Հայս,
որք
են
Կարենեանք
եւ
Սուրենեանք,
յորմէ
սուրբն
Գրիգոր,
եւ
յորմէ
Կամսարականք,
յորժամ
ի
շարի
կարգին
հասանիցեմք
ի
ժամանակս
թագաւորին
որ
զնոսա
ընկալաւ:
Բայց
Աբգարու
ոչ
յաջողեցաւ
խորհուրդն
ապստամբութեան.
զի
խռովութիւն
անկեալ
ի
մէջ
ազգականաց
իւրոց,
թագաւորութեանն
Պարսից՝
զօր
ժողովեալ
անդր
չուէր
ի
համոզել
եւ
ի
դադարեցուցանել
զնոսա:
