Այլ
որ
ինչ
գործք
եղեալ
Սանատրկոյ՝
ոչ
ինչ
յիշատակաց
արժանի
համարեցաք
ի
շինուածոյ
Մծբին
քաղաքի:
Զի
ի
շարժմանէ
խախտեալ՝
քակեաց
եւ
վերստին
շինեաց
պայծառագոյն,
եւ
պարսպեաց
կրկին
պարսպով
եւ
պատուարաւ.
եւ
զինքն
անդրի
ի
միջին
հաստատեաց,
դրամ
մի
ի
ձեռն
ունելով.
որ
նշանակէ
այսպիսի
ինչ,
եթէ
ի
շինել
քաղաքիս
ամենայն
գանձքս
ծախեցան,
եւ
այս
միայն
մնաց:
Բայց
թէ
ընդէ՛ր
Սանատրուկ
կոչեցաւ՝
ասելի
է:
Քանզի
յաւուրս
ձմերայնոյ
ճանապարհորդեալ
ի
Հայս
քոյր
Աբգարու
Աւգէ՝
պատահէ
բքոյ
ի
լերինս
Կորդուաց.
ցրուեաց
զամենեսեան
մրրիկն,
մինչ
ոչ
գիտել
ընկեր
զընկեր՝
ընդ
որ
վարեցաւ:
Իսկ
դայեկին
նորա
Սանոտայ,
քեռ
Բիւրատայ
Բագրատունւոյ,
կնոջ
Խոսրենայ
Արծրունւոյ,
առեալ
զմանուկն,
քանզի
տղայ
էր,
եդ
ի
մէջ
ստեանց
իւրոց,
մնալով
ի
ներքոյ
ձեանն
զերիս
տիւս
եւ
զերիս
գիշերս:
Զորմէ
առասպելաբանեն,
եթէ
կենդանի
իմն
նորահրաշ
սպիտակ
յաստուածոցն
առաքեալ՝
պահէր
զմանուկն:
Բայց
որչափ
մեք
եղաք
վերահասու՝
այսպէս
է.
շուն
սպիտակ
ընդ
խնդրակսն
լեալ,
պատահեաց
մանկանն
եւ
դայեկին:
Արդ՝
կոչեցաւ
Սանատրուկ,
ի
դայեկէն
զանուանակոչութիւնն
առեալ,
որպէս
թէ
տուրք
Սանոտայ:
Սա
թագաւորեալ
յերկոտասաներորդի
ամի
Արտաշիսի
արքայի
Պարսից,
կեցեալ
ամս
երեսուն՝
մեռաւ
յորսի,
նետի
ուրուք
դիպեալ
փորոտեացն.
իբր
թէ
վրէժս
հատուցեալ
ընդ
չարչարանաց
սրբոյ
դստերն:
Ղեբուբնայ
որդի
Ափշադարայ
դպրի
գրեաց
զամենայն
գործս,
որ
ինչ
յաւուրս
Աբգարու
եւ
Սանատրկոյ,
եւ
եդ
ի
դիւանին
յԵդեսիայ:
