Լուր
հասանէ
առ
Երուանդ
յՈւտէացւոց
գաւառին,
եթէ
գումարեաց
արքայն
Պարսից
զօրս
բազումս
ի
ձեռն
Սմբատայ,
զի
ի
վերայ
քո
խաղացեալ
ածցէ
զմանուկն
Արտաշէս
ի
թագաւորութիւն
իւր:
Զայս
լուեալ
Երուանդայ՝
եթող
անդրէն
զբազումս
ի
նախարարացն
կողմնապահս,
եւ
ինքն
գնաց
ի
քաղաքն
իւր
փութանակի,
կուտել
առ
ինքն
զզօրս
Հայոց,
զՎրաց
եւ
զկողմանցն
Կեսարու,
այլ
եւ
զՄիջագետացն՝
աղերսիւք
եւ
տրովք:
Եւ
էին
աւուրք
գարնայնոյ.
վասն
որոյ
երագ
ժողովեցան
զօրքն
ամենայն.
նա
եւ
Արգամ,
տանուտէր
ազգին
Մուրացեան,
որ
ի
ծննդոցն
Աժդահակայ,
ամբոխ
հետեւակաւ:
Քանզի
էր
Երուանդայ
դարձուցեալ
ի
նա
զգահն
երկրորդական,
զոր
հանեալ
էր
ի
նոցանէ
Տիգրանայ
եւ
տուեալ
իւրում
քեռառնն
Միհրդատայ.
իսկ
յետ
մահուանն
Միհրդատայ՝
ոչ
լինէր
ումեք
տուեալ,
մինչեւ
Երուանդայ
դարձուցանել
զնա
առ
Արգամ:
Եւ
ոչ
միայն
նմա,
այլ
եւ
ամենայն
նախարարացն
տայր
պարգեւս
եւ
պատիւս,
եւ
զօրացն
ամենեցուն
պարգեւէր
առատապէս:
