Իսկ
Սմբատ
հանդերձ
մանկամբն
Արտաշիսիւ
աճապարէր
հասանել
ի
սահմանս
Ուտէացւոց:
Ընդ
առաջ
նորա
ելին
զօրք
այնր
կողմանն,
նա
եւ
նախարարքն
զորս
եթող
Երուանդ:
Զայն
իբրեւ
լուան
այլ
նախարարքն
Հայոց՝
լուծանէին
լքանէին
եւ
զատչել
յԵրուանդայ
խորհէին.
նա
եւ
զայն
եւս
տեսանէին,
եթէ
զօրքն
Հռոմայեցւոց
ոչ
հասին
նմա
ի
թիկունս:
Իսկ
Երուանդ
առաւել
եւս
յորդագոյն
տայր
զպարգեւսն,
եւ
բաշխէր
միոյ
միոյ
ումեք
ի
նոցանէ
զգանձսն.
եւ
որչափ
շատ
տայր՝
շատ
եւս
ատելի
լինէր:
Քանզի
գիտէին
ամենեքեան,
եթէ
ոչ
առ
առատութեան
տայ,
այլ
առ
երկիւղի
վատնէ:
Եւ
ոչ
այնչափ
սիրելի
զայնոսիկ
առնէր,
որոց
շատն
տայր,
քան
թէ
թշնամի
զայնս՝
որոց
ոչն
տայր
պերճագոյնս:
