Քանզի
յետ
սպանանելոյն
զԱրտաւան
եւ
թագաւորելոյն
Արտաշրի
որդւոյ
Սասանայ,
երկու
ցեղք
Պահլաւին,
որ
Ասպահապետի
եւ
Սուրենի
Պահլաւն
անուանին,
նախանձ
պահելով
ընդ
թագաւորեալ
ցեղին
իւրեանց
հարազատութեան
ազգին,
որ
է
Արտաշէսին՝
կամաւ
յանձն
առին
թագաւորել
Արտաշրի
որդւոյ
Սասանայ։
Այլ
մտերմութիւն
պահելով
առ
եղբայրութիւն
ազգականութեանն
տան
Կարենի
Պահլաւին՝
ընդդիմացան
պատերազմաւ
Արտաշրի
որդւոյ
Սասանայ:
Բայց
յառաջագոյն
իբրեւ
լուաւ
զաղմուկ
շփոթին
թագաւորն
Հայոց
Խոսրով,
դիմեաց
յօգնականութիւն
Արտաւանայ,
եթէ
հնար
լիցի
աճապարել
ապրեցուցանել
միայն
զԱրտաւան.
եւ
միջամուխ
եղեալ
յԱսորեստան՝
լսէ
զբօթ
մահուանն
Արտաւանայ,
եւ
զմիաբանութիւն
ամենայն
զօրաց
Պարսից
եւ
նախարարաց,
նա
եւ
զիւրոյ
ազգին
Պարթեւաց
եւ
Պահլաւկաց,
բայց
ի
ցեղէն
Կարենեան.
առ
որ
հրեշտակս
առաքեալ,
դառնայ
յաշխարհս
մեծաւ
տրտմութեամբ
եւ
զկծանօք:
Եւ
նոյն
հետայն
փոյթ
ընդ
փոյթ
ազդ
առնէ
Փիլիպպոսի
կայսեր
Հռովմայեցւոց,
օգնականութիւն
ի
նմանէ
խնդրելով:
