Բայց
Յունաց
թագաւորեաց
Պռոբոս,
եւ
խաղաղութիւն
արարեալ
ընդ
Արտաշրի՝
բաժանէ
զաշխարհս,
սահմանադրութեամբ
փոսս
գործելով:
Եւ
Արտաշրի
նուաճեալ
զազգ
նախարարացն՝
զգաղթեալսն
անդրէն
դարձուցանէ,
եւ
զամրականսն
ի
վայր
իջուցանէ,
բայց
ի
նախարարէ
ումեմնէ,
որոյ
անուն
Օտայ
կոչէր,
ի
տոհմէն
Ամատունեաց,
որ
փեսայ
էր
ազգին
Սղկունեաց
եւ
սնուցող
Խոսրովիդխտոյ,
դստեր
Խոսրովայ,
որջացեալ
յամուրն
Անի՝
իբր
ի
կաղաղի
հանդարտութեան
ղօղեալ:
Իսկ
Արտաշրի
գեղեցկապէս
յարդարեալ
զաշխարհս
Հայոց՝
ի
կարգ
առաջին
հաստատէր:
Նա
եւ
զԱրշակունիսն,
զմեկուսացեալսն
ի
թագէն
եւ
յԱյրարատն
բնակելոյ,
կարգէ
ի
նոյն
տեղիս
մտիւք
եւ
ռոճկօք,
որպէս
եւ
էինն:
Եւ
զմեհենիցն
պաշտամունս
առաւել
եւս
յորդորէ.
այլ
եւ
զհուրն
որմզդական,
որ
ի
վերայ
բագնին
որ
ի
Բագաւան,
անշէջ
հրամայէ
լուցանել:
Բայց
զանդրիսն,
զոր
արար
Վաղարշակ
պատկեր
իւրոց
նախնեացն
հանդերձ
արեգակամբ
եւ
լուսնիւ
յԱրմաւիր,
եւ
փոխեցան
յԱրմաւրայ
ի
Բագարան
եւ
դարձեալ
յԱրտաշատ՝
զայնոսիկ
փշրէ
Արտաշիր:
Եւ
զերկիրս
գրով
ընդ
հարկաւ
իւրով
արկանէ,
եւ
ամենեւիմբ
զիւր
անունն
հաստատէ:
Նա
եւ
զսահմանս
հաստատեալս
յԱրտաշիսէ,
զքարինս
յերկրի
կացուցանելով,
նորոգեաց,
եւ
յիւր
անունն
փոխելով
Արտաշիրական
անուանեաց:
Եւ
կալաւ
զաշխարհս
մեր
որպէս
զմի
յաշխարհացն
իւրոց,
պարսիկ
գործակալօք,
ամս
քսան
եւ
վեց.
եւ
յետ
նորա
որդի
նորին,
որ
անուանեցաւն
Շապուհ,
որ
լսի
Արքայամանուկ
ցթագաւորելն,
Տրդատայ,
ամ
մի:
