Ի
ժամանակի
վախճանին
Տրդատայ
հանդիպեցաւ
մեծն
Վրթանէս
ի
վկայարանի
սրբոյն
Յովհաննու,
որ
ի
հօրէ
նորին
շինեալ
էր
ի
Տարօն:
Ուր
նենգ
գործեալ
լերինն
այնորիկ
բնակչաց,
ի
սադրելոյ
նախարարացն՝
կամեցան
սպանանել.
որք
անըմբռնելի
ձեռամբ
կապեալք,
որպէս
առ
Եղիսէիւն
այնուիկ
ի
հնումն,
կամ
նորին
ինքեան
Քրիստոսի
Աստուծոյ
մերոյ
զարկուցեալ
Հրեայքն,
անվտիտ
անցեալ
գնայր
յԵկեղեաց
գաւառ,
ի
Թիլն
աւան,
ուր
էր
հանգստարան
եղբօր
նորին
Արիստակեայ.
սգացեալ
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց,
որք
յանիշխանութեան
մնացեալք՝
յարեան
ազգ
յազգի
վերայ
նախարարութիւնք
կոտորել
զմիմեանս.
ուստի
եւ
երեք
տոհմքն,
որ
Բզնունականն
եւ
Մանաւազեանն
եւ
Որդունին
անուանէին,
սպառեալ
բարձան
ի
միմեանց:
