Երթեալ
Մանաճիհր
Հայոց
հարաւային
գնդաւն
եւ
Կիլիկեցւոց
զօրօք
զկողմամբք
Ասորեստանի,
ճակատ
տուեալ
ընդ
Բակուր
բդեշխի՝
սատակէ
զնա,
եւ
զզօրս
նորա
եւ
զպարսիկս
օգնականս
նմա
հալածականս
առնէ.
եւ
զորդին
Բակրոյ
զՀեշայ
ձերբակալ
արարեալ՝
հանդերձ
երկաթի
կապանօք
առաքէ
Խոսրովու.
եւ
զգաւառս
իշխանութեան
նորա
սրով
դատի
յանխնայ,
ոչ
միայն
զմարտիկս.
այլ
եւ
զռամիկ
շինականս.
եւ
բազում
գերիս
առեալ
ի
կողմանցն
Մծբնայ,
ընդ
որս
եւ
սարկաւագունս
ութ
զմեծի
եպիսկոպոսին
Յակովբայ:
Զորոց
զհետ
եկեալ
Յակովբայ՝
համոզէ
զՄանաճիհր
արձակել
զգերութիւն
ռամկին,
իբրեւ
զոչ
ինչ
մեղուցելոց.
որում
ոչ
հաւանեալ
Մանաճիհր՝
պատճառէ
զարքայ:
Եւ
Յակոբու
դէմ
եդեալ
առ
արքայ,
առաւել
եւս
զչարի
Մանաճիհր,
եւ
ի
սադրելոյ
գաւառականացն՝
զութեսին
սարկաւագունս
նորա,
որք
ի
կալանսն
էին,
հրամայէ
ի
ծով
ընկենուլ:
Զոր
լուեալ
մեծին
Յակոբու՝
դառնայ
ի
տեղի
իւր
լի
բարկութեամբ,
որպէս
Մովսէսն
յերեսաց
Փարաւոնի:
Եւ
ելեալ
ի
լեառն
ինչ,
յորմէ
երեւէր
գաւառն
ամենայն,
անէծ
զՄանաճիհր
եւ
զգաւառ
նորին:
Եւ
ոչ
ինչ
յամեցին
դատաստանքն
Աստուծոյ
հասանել
ի
վերայ.
եւ
նման
Հերովդի
պէս
պէս
ցաւովք
սատակի
Մանաճիհր.
եւ
պտղաբերութիւն
ջրաւորաց
գաւառին
դարձաւ
յաղտաղտուկ,
եղեալ
ի
վերայ
նոցա
երկինք
պղնձի
ըստ
Գրոց,
եւ
ծովն
հակառակեալ
յինքն
ընդունէր
զսահմանս
անդաստանացն:
Զոր
լուեալ
մեծին
Վրթանայ
եւ
արքային
Խոսրովայ՝
ցասուցեալ
հրամայեն
արձակել
զգերեալսն,
եւ
առ
նոյն
այր
մաղթել
ապաշխարութեամբ,
զի
դարձցի
սրտմտութիւն
Տեառն.
զոր
յետ
ելից
Յակովբայ
յաշխարհէս՝
ժառանգ
որդի
Մանաճհրի
գեղեցիկ
ապաշխարութեամբ,
ուժգին
արտասուօք
եւ
հառաչմամբ,
նորին
բարեխօսութեամբ
գտեալ
զբժշկութիւն
գաւառին:
