Յետ
այսորիկ
գիտացեալ
Խոսրովայ,
թէ
ձեռն
Շապհոյ
Պարսից
արքայի
ընդ
թշնամիսն
է՝
լուծանէ
զխաղաղութիւնն
որ
ընդ
նմա,
եւ
զմասնաւոր
հարկսն
արգելու
ի
նմանէ,
տալով
եւ
զայն
կայսեր.
եւ
ածելով
զզօրս
Յունաց՝
ընդդիմանայ
արքային
Պարսից:
Բայց
ոչ
յերկարեալ
զկեանս
իւր՝
վախճանի,
թագաւորեալ
ամս
ինն.
եւ
բարձեալ
զնա՝
թաղեցին
յԱնի
առ
հարս
իւր:
Եւ
ժողովեալ
մեծին
Վրթանիսի
զամենայն
նախարարս
Հայոց,
հանդերձ
զօրօք
եւ
զօրապետօք,
յանձն
առնէ
զաշխարհս
Արշաւրի
Կամսարականի,
որպէս
գլխաւորի
եւ
յոյժ
պատուականի
յետ
արքայի:
Եւ
իւր
առեալ
զՏիրան
որդի
Խոսրովու՝
գնայ
առ
կայսր,
զի
թագաւոր
Հայոց
ի
տեղի
հօր
իւրոյ
կացուսցէ:
Իսկ
արքայն
Պարսից
Շապուհ
իբրեւ
լուաւ
զմահն
Խոսրովու,
եւ
եթէ
որդի
նորա
Տիրան
առ
կայսր
գնաց՝
գումարէ
զօրս
բազումս
ի
ձեռն
Ներսեհի
եղբօր
իւրոյ,
որպէս
թէ
թագաւորեցուցանել
զնա
Հայոց
խորհեցեալ,
եւ
առաքէ
յաշխարհս
մեր,
իբրեւ
անառաջնորդ
զսա
վարկուցեալ:
Որոց
պատահեալ
քաջին
Արշաւրի
Կամսարականի
հանդերձ
ամենայն
Հայաստանեայցս
զօրու,
ճակատ
տուեալ
ի
Մռուղն
անուանեալ
դաշտի:
Եւ
թէպէտ
եւ
բազումք
ի
մեծամեծ
նախարարացն
անկան
ի
պատերազմին,
սակայն
յաղթեալ
Հայոց
գնդին՝
փախստական
առնեն
զզօրս
Պարսից,
եւ
պահեն
զաշխարհս
մինչեւ
զգալն
Տիրանայ:
