Զայսու
ժամանակաւ
թագաւորեաց
Յունաց
ամբարիշտն
Յուլիանոս.
ուրացաւ
նա
զԱստուած
եւ
պաշտեաց
զկուռս,
եւ
յարոյց
հալածանս
եւ
խռովութիւն
ի
վերայ
եկեղեցւոյ.
եւ
բազմադիմի
ջանայր
շիջուցանել
զհաւատ
քրիստոնէութեան,
բայց
ոչ
բռնութեամբ
հաւանեցուցանէր,
այլ
խորամանկեալ
հնարէր,
զի
Քրիստոսի
պաշտօնն
խափանեսցի
եւ
դեւք
երկրպագեսցին:
Եւ
յորժամ
զնա
ընդդէմ
Պարսից
իրաւունքն
զինեցին,
եւ
անցեալ
ընդ
Կիւլիկիայ
հասանէր
ի
Միջագետս.
եւ
զօրացն
Պարսից
կողմնապահաց
հատեալ
զչուանս
նաւակամրջին
Եփրատու,
զգուշանային
անցիցն:
Իսկ
Տիրան
մեր
թագաւոր
իջեալ
ընդ
առաջ
Յուլիանոսի,
դիմէ
ի
վերայ
Պարսից
զօրացն,
եւ
հալածականս
առնէ.
եւ
հարեալ
սպասաւորութիւն՝
անցուցանէ
զամբարիշտն
Յուլիանոս
հանդերձ
բազմութեամբ
այրեւձիոյն,
եւ
մեծարի
ի
նմանէ
յոյժ:
Եւ
խնդիրս
առնէ,
զի
մի՛
տարցի
զնա
ընդ
իւր
ի
Պարսս,
իբր
անկար
գոլով
ձիավարել,
եւ
յանձն
առեալ
Յուլիանոս՝
խնդրէ
զօրս
եւ
պատանդս:
Եւ
Տիրանայ
խնայեալ
յԱրշակ
որդի
իւր
երկրորդ՝
տայ
ցնա
զորդի
իւր
զՏրդատ
զերրորդ,
հանդերձ
կնաւ
եւ
որդւովք,
եւ
զթոռն
իւր
զՏիրիթ,
զորդի
մեռելուն
Արտաշիսի,
որդւոյ
իւրոյ
անդրանկան:
Զորս
առեալ
Յուլիանու՝
նոյն
հետայն
առաքէ
ի
Բիւզանդիոն.
եւ
զՏիրան
արձակէ
յիւր
աշխարհն.
եւ
տայ
զիւր
պատկերն
նկարեալ
ի
տախտակս,
յորում
եւ
ի
դիւաց
զոմանս
ընդ
նմա.
եւ
հրամայէ
յեկեղեցւոջ
կանգնել
յարեւելից
կուսէ.
ասելով,
թէ
որք
միանգամ
ընդ
Հռոմայեցւոց
տէրութեամբն
հարկին՝
դոյնպէս
առնեն:
Զոր
յանձին
կալեալ
Տիրանայ՝
առեալ
բերէ,
ոչ
ածելով
զմտաւ,
թէ
խաբէութեամբ՝
դիւաց
երկրպագին
պատկերք:
