Թէպէտ
եւ
Արշակ
կարծեաց
զանխուլ
գործել
զչարիսն՝
այն
որ
ոչն
ծածկի
յամենատես
ականէն
Աստուծոյ,
յայտնի
եւ
աշխարհի,
առ
ի
մեղուցելոց
պակուցումն,
որպէս
զմահն
Տիրանայ
եւ
Գնելոյ:
Քանզի
գիտացեալ
ամենայն
ուրուք՝
իմացաւ
զայս
եւ
մեծն
Ներսէս,
եւ
անէծ
զԱրշակ
եւ
զառիթ
սպանմանն.
եւ
գնացեալ
նստաւ
ի
սուգ
զաւուրս
բազումս,
որպէս
Սամուէլ
վասն
Սաւուղայ:
Իսկ
Արշակ
ոչ
զղջացեալ
ապաշաւեաց,
այլ
անամօթեալ,
ագահելով
ի
գանձս
սպանելոյն
եւ
ի
ժառանգութիւն՝
յաւել
առնուլ
զկին
նորին
զՓառանձեմ.
յորմէ
եղեւ
պատանի
մի,
որ
անուանեցաւ
Պապ:
Այս
Փառանձեմ
գործեաց
զանլուր
եւ
զանկարելի
չարիս,
եւ
զսարսափման
լսողաց
արժանաւոր:
Անարժանիւ
ոմամբ
սուտանուն
քահանայիւ
ի
կենաց
դեղն
զմահացուն
խառնեալ՝
ետ
Ողիմիադայ
առաջին
կնոջն
Արշակայ,
եւ
ելոյծ
ի
կենաց
սակս
տիկնութեանն
մախանաց:
Նոյնպէս
եւ
զՎաղինակ
տայ
Արշակայ
սպանանել,
եւ
փոխանակ
կարգել
զիւր
հայրն
զԱնտիոք:
