Ի
ժամանակին
յայնմիկ
էր
յաթոռ
եպիսկոպոսութեանն
Բիւզանդացւոց
հոգեմարտն
Մակեդոն:
Եւ
իբրեւ
ել
հրաման
յարքունուստ
աքսորել
զմեծն
Ներսէս,
որպէս
զմի
անգամ
խաբող
եւ
դրժող
արքայի՝
մատուցեալ
առ
նա
ոմանց
ի
հերձուածողաց
աղանդոյն
Արիոսի,
ասեն.
«Եթէ
դաւանես
ընդ
մեզ՝
թափէ
զքեզ
հայրն
մեր
Մակեդոնե:
Որում
ոչ
հաւանեալ՝
աքսորեցաւ.
եւ
ի
նաւալիւղն
լինել
ըստ
խստաշունչ
օդոյ
ձմերայնոյն,
ընկեցեալ
ի
կղզի
ինչ
անապատ՝
ջարդեաց
զնաւն.
եւ
նաւորդացն
ոչ
իշխեցեալ
մակուկաւն
նաւել,
մնային
տագնապեալ,
ուտելով
զարմատս
անտառին:
Այլ
ի
տեսչութենէն
Աստուծոյ
կերակրեալ
լինէին
ամիսս
ութ
ի
ձկանցն,
զոր
ծովն
ընկենոյր
կենդանիս:
Բայց
Պապայ
յանձն
առեալ
հանդերձ
ամենայն
պատանդօքն՝
թափեաց
Մակեդոն:
