Իբրեւ
լուան
նախարարքն
Հայոց,
այնք
որք
ունէին
զիշխանութիւն
ի
գաւառս
բաժնին
Պարսից,
թէ
կացոյց
Շապուհ՝
թագաւոր
հաւատացեալ
Արշակունի,
եւ
զմուրհակ
ուխտին
տեսին՝
թողեալ
զԱրշակ
դարձան
ի
բնակութիւնս
իւրեանց,
բայց
յերից
պատանեաց
սննդակցաց
արքայի
եւ
ի
մօտաւոր
մերձաւորաց
-
Դարա,
որդի
Բաբկայ
տեառն
Սիւնեաց,
որ
աներ
էր
Արշակայ,
եւ
Գազաւոն,
որդի
Սպանդարատայ,
տեառն
Շիրակայ
եւ
Արշարունեաց,
եւ
Պերոզ
յազգէն
Գարդմանացւոց.
եւ
ի
նոսին
յարեցեալք՝
Ատատ
յազգէն
Գնունեաց,
Կենան
յազգէն
Ամատունեաց,
Սուրայ
յազգէն
Մոկաց,
Ռըստոմ
Առաւենեան,
եւ
այլք
անյայտք
ոմանք:
Վասն
որոյ
զժառանգութիւնս
նոցա
կալաւ
Խոսրով
յարքունիս
հրամանաւ
Շապհոյ,
եւ
ոչ
եթող
զկալուածս
որդւոյ
ի
հայր,
եւ
ոչ
զեղբօր
յեղբայր:
Բայց
էին
ոմանք
եւ
ի
նախարարացն,
որք
ունէին
զիշխանութիւնս
իւրեանց
ի
բաժնին
Յունաց
առ
Արշակայ,
որպէս
Սահակ
ասպետ,
որ
էր
լեալ
աներ
Վաղարշակայ,
եղբօր
Արշակայ,
եւ
խնդրեցին
գալ
առ
Խոսրով.
ընդ
որում
խեթիւ
հայէր
Արշակ,
հանապազ
հրապուրեալ
ի
կնոջէն
իւրմէ,
որպէս
թէ
զարդ
արքունական
ունել
նմա՝
ի
փեսայէն
իւրմէ
մնացեալ:
Ապա
յայնժամ
եղեւ
քսութիւն
սուտ
զնմանէ
յազգականաց
իւրոց
ի
Սպեր
գաւառէ.
վասն
որոյ
չարչարեաց
զնա
Արշակ
արքայ:
Եւ
յայնմանէ
խնդրէր
Սահակ
փախչել
յԱրշակայ
եւ
անկանել
առ
Խոսրով.
եւ
խորհրդակից
նմին
իրի
գործակցեալ
լինէին
Սուրէն
Խոռխոռունի
եւ
Վահան
Առաւեղեան,
եւ
Աշխադար
յազգէն
Դիմաքսենից:
Բայց
ի
գնալն
նորա
ոչ
ժամանեցին
նոքա,
խափանեալ
ի
զօրացն
Արշակայ.
թաքուցեալ
ղօղեցին
ընդ
կեղծաւորութեանն
առագաստիւ,
սպասեալ
դիպող
աւուր:
