Թէպէտ
եւ
ոչ
եղեն
ձեռնտու
Շապուհ
եւ
Արկադ
Խոսրովայ
եւ
Արշակայ,
լինել
զօրավիգն
օգնականութեան
առ
ի
տալ
ընդ
միմեանս
պատերազմ,
սակայն
եւ
ոչ
արգելին
զնոսա:
Եւ
սպառեալ
պատգամաւորութեանն,
ժողովեալ
Արշակայ
զզօրս
իւր՝
խաղայ
ի
վերայ
Խոսրովայ:
Գնաց
եւ
Խոսրով
ի
բանակէն
իւրմէ
առ
ծովուն
Գեղամայ,
զոր
Մօրսն
կոչեն,
ընդ
առաջ
Արշակայ,
զի
մի՛
ի
սահմանս
իւր
իջցէ.
եւ
ոչ
այնչափ
ատակեաց
աճապարեալ՝
մինչեւ
եգիտ
զԱրշակ
իջեալ
յիւր
սահմանս,
ի
գաւառին
Վանանդայ:
Եւ
պատահեն
միմեանց
ի
դաշտին
որ
կոչի
Երեւել.
եւ
տան
պատերազմ
ընդ
միմեանս
սաստիկ
յոյժ:
Հարկանի
զօրն
Արշակայ,
մեռանի
եւ
սպարապետն
նորա
Դարա
Սիւնի
ի
պատերազմին,
եւ
փախստական
լինի
Արշակ
սակաւուք:
Եւ
զհետ
նորա
մտեալ
քաջին
Սահակայ
ասպետի,
սպարապետին
Խոսրովայ՝
վարէր
սաստկապէս:
Ուրանօր
ահագին
նահատակութիւնս
ցուցեալ
Գազաւոնի,
որդւոյ
Սպանդարատայ,
բազում
անգամ
դարձեալ
յարձակմամբ՝
ցրուէր
զհետամուտսն,
եւ
տայր
պարապ
ժամ
գնալոյ
Արշակայ:
Եւ
դարձաւ
Խոսրով
ի
տեղի
իւր,
եւ
գնաց
Արշակ
յԵկեղեաց.
եւ
հիւանդացեալ
անդ
մաշարայական
ախտիւք՝
ջերանի
հիւծմամբ
եւ
մեռանի,
թագաւորեալ
ամենայն
Հայոց
ամս
հինգ,
եւ
կիսոցն
Հայոց
ամս
երկուս
եւ
կէս:
Եւ
այնուհետեւ
ոչ
եւս
կացուցին
Յոյնք
ի
բաժնի
իւրեանց
թագաւոր,
այլ
առաջնորդէր
նախարարաց
կողմանցն
այնոցիկ
քաջն
Գազաւոն.
եւ
աշխարհին
իւրեանց
մասինն
կացուցին
Յոյնք
կոմէսս
իշխանս:
