Յայնմ
ժամանակի
հիւանդացեալ
Արկադ,
եւ
շարժմանց
ահագնից
եւ
հրկիզութեանց
եղեալ
ի
Բիւզանդիոն,
որ
յաղագս
մեծին
Յովհաննու՝
շփոթեալ
լինէր
թագաւորութիւնն
Յունաց.
եւ
զօրքն
ընդ
միմեանս
պատերազմէին
եւ
ընդ
Պարսս:
Վասն
որոյ
Վռամ
հրամայեաց
Վռամշապհոյ
մերում
թագաւորի
իջանել
ի
Միջագետս,
զի
խաղաղացուցեալ
կարգեսցէ
զնոսա,
եւ
համար
երկաքանչիւրոցն
հատցէ
գործակալացն:
Եւ
իջեալ
նորա
ի
կարգել
զայս
ամենայն՝
ոչ
փոքր
ինչ
կրէր
աշխատութիւն
յաղագս
քարտուղարի.
զի
մինչ
գնաց
Մեսրոպ
յարքունական
դրանէն՝
ոչ
զոք
ի
ճարտարաց
գտանէր
անդ
ի
դպրաց,
քանզի
պարսկականաւն
վարէին
գրով:
Վասն
որոյ
մատուցեալ
առ
արքայն
քահանայի
ուրումն
Հաբէլ
անուն
կոչեցեալ,
խոստանայր
հայկականացս
լեզուաց
առնել
նշանագիր,
յարմարեալ
ի
Դանիելէ
եպիսկոպոսէ,
յիւրմէ
մերձաւորէ:
Զորով
անփոյթ
արարեալ
արքայի,
եւ
ելեալ
ի
Հայս՝
գտանէ
ժողովեալ
առ
մեծն
Սահակ
եւ
Մեսրոպ
զամենայն
եպիսկոպոսունս,
հոգալ
զգիւտ
դպրութեան
Հայոց,
զոր
զգացուցին
արքային.
եւ
նա
պատմեաց
նոցա
զասացեալսն
վանականին:
Զոր
իբրեւ
լուան՝
թախանձէին
զնա
փոյթ
զայնպիսեացն
առնել
պիտոյից:
Վասն
որոյ
առաքեաց
հրեշտակութեամբ
զայր
մի
պատուական
յաշխարհիս
եւ
հաւատարիմ
իւր,
Խադունի
ազգաւ,
Վահրիճ
անուն,
յոյժ
փափագող
նորին
գործոյ,
առ
Հաբէլն
այն:
Զոր
առեալ,
եւ
երթեալ
նովաւ
հանդերձ
քաջ
հմտացեալ
ի
Դանիելէ,
կարգեալ
ըստ
ձեւոյ
օրինակի
յունականին
զվաղնջուցն
գրեալ
շարագիր
տառից՝
եկեալ
ետուն
ցմեծն
Սահակ
եւ
Մեսրոպ:
Որոց
ուսեալ,
եւ
թեւածելով
ընդ
նոսա
տղայոց
զամս
սակաւս,
տեղեկացեալ
գիտացին՝
ոչ
լինել
բաւական
այնու
նշանագրօք
ստոյգ
հոլովել
զհեգենայ
բառից
հայկականաց
հագներգաբար,
մուրացածոյիւն
այնուիկ
գծագրութեամբ:
