Անտիպներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՎՏԱԿԸ 
       Անո՜ւշ քերթող, իմըս քերթող
Ինչո՞ւ այս երգըդ պաղատող 
Ես հրճուելով 
Ժո՜ւռ գալ կ’ուզեմ, ա՜հ, թո՜ղ, ետ թո՜ղ
Քնքուշ քերթող, իմը՛ս քերթող։ 
       Թող իմ ջուրերըս անդադրում 
Վազե՜ն , վազե՜ն։ Մի՛ մի տրտում 
Հառաչներով 
Եւ երգերով խրոխտագին 
Մի վրդովիր անոնց հոգին։ 
       Ես դաշտերուն հիւրն եմ սիրուն
Բիւրեղ ծնունդ եմ հեռուներուն
Գլգլալով 
Գարնան շունչին տակ օրօրուն 
Կը վազեմ միշտ հեռո՜ւն , հեռո՜ւն։ 
       Ի՜նչ փոյթ ինծի թէ հեռակայ 
Լեռնէն անտես մեծ ծովը կայ։ 
Ես ցնծամո՜լ 
Կ’երթամ Մահուն դէպի առաջ
Ես երգ ունիմ ոչ թէ հառաչ։ 
       Կեանքը կ’երգեմ ծաղիկ ու սէր։ 
Քերթո՜ղ, քերթո՜ղ, բայց մի՛ ըսեր 
Արտասուելով 
Մահն հոն է ……   մ’ապրին… 
—Ես սիրահարն եմ մարմարին…։ 
       Այսպէս ըսաւ վտակն անուշ։ 
Ու մինչ քերթողը կ’երազէր 
Արտասուելով
Վտակն անփոյթ, ցնծո՜ւն, քնքո՜ւշ
Դէպի իր մահը կը վազէր…։