Վերջին հայերը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԱՀԱԶԱՆԳՆԵՐԸ

Արիւնի գիծե՜ր, պատկերնե՜ր, յուշե՜ր
Նորէն այս գիշեր, տանջանքի գիշեր,
Հիւանդ հոգիիս պատերուն մէջէն
Ղօղանջի խաւար երգեր կը հնչեն ։

Ահազանգներն են, ու իրենց վայրի
Ու ահեղ ու մութ լալիւնն արոյրի
Որ եղե՛ռնօրէն, մահագո՛ւժօրէն,
Տենդոտ գանկիս տակ կը գոռան նորէն ։

Ղօղանջը Ողբի, աղեխարշ լալու,
Ճիչի, անէ՜ծքի վայրագ ալէլու
Ու հառաչներու մէջէն խելայեղ
Սարսափի անհո՜ւն ղօղանջն է ահեղ ։

Դիածածկ կարմի՜ր, կարմի՜ր դաշտերէն,
Դուք չէ՞ք իմանար դաւաճանօրէ՛ն
Մեզմով յափրացած շան ոհմակներու
Վերջալոյսին դէմ ոռնումն ահարկու ։

Ու չէ՞ք տեսներ, ա՜խ, հեռուէ հեռու
Հրդեհով կարմիր հորիզոններու
Վըրայ տիրաբա՛ր, ու աստուածաբա՛ր
Իշխող գմբէթնե՛րը մահաբարբառ ։

Կարմիր կը տեսնեն աչքերըս նորէն
Վերջին հառաչներ կուրծքերու խորէն.
Մեռե՛լ, հոգեվա՛րք, կոյտ-կոյտ, քով-քովի
Կռկռացող սեւ խումբեր ագռաւի ։

Ահազանգներն են, կ՚ունկնդրեմ տրտում.
Ահազանգնե՛րը, անբա՜ւ, անպատո՛ւմ,
Որ հիւանդ հոգւոյս պատերուն մէջէն
Նորէն այս գիշեր կ՚ուռին, կը հնչեն ։

Բերա, 25 Օգոստոս 1908