Որպէս
յաստուածայինսն
գտանեմք
ասացեալ
պատմութիւնս,
Եբրայական
ազգին,
յետ
դատաւորացն,
ի
ժամանակի
անիշխանութեանն
եւ
անխաղաղութեան,
ոչ
լինել
թագաւոր,
եւ
առն
ըստ
հաճոյից
իւրոց
գնալ՝
սապէս
եւ
ի
մերումս
էր
տեսանել
աշխարհի:
Քանզի
ի
վախճանել
երանելւոյն
Տրդատայ՝
մեծ
իշխանն
Բակուր,
որ
բդեաշխն
Աղձնեաց
կոչէր,
տեսեալ
զՍանատրուկ
թագաւորեալ
ի
Փայտակարան՝
զնոյն
խորհեցաւ
եւ
ինքն.
թէպէտ
եւ
ոչ
թագաւորել,
զի
ոչ
էր
Արշակունի,
այլ
տիրագլուխ
կամեցաւ
լինել.
ճեղքեալ
ի
միաբանութենէ
Հայոց՝
ձեռս
ետ
յՈրմիզդ
արքայ
Պարսից:
Ուստի
ուշ
ի
կուրծս
անկեալ
եւ
ի
միտս
եկեալ
նախարարացն
Հայոց՝
ժողովեցան
առ
մեծն
Վրթանէս,
եւ
առաքեցին
երկուս
ի
պատուական
իշխանացն,
զՄար
իշխանն
Ծոփաց,
եւ
զԴատ
իշխանն
Հաշտենից,
երթալ
ի
նախագահ
քաղաքն,
առ
կայսրն
Կոստանդոս,
որդի
Կոստանդիանոսի,
հանդերձ
պատարագօք
եւ
թղթով,
որ
ունէր
օրինակ
զայս.
-
