ՀԲ.
Եւ
մինչդեռ
զաւրացեալք
ցնծալից
սրտիւք
դարձեալք
գային
ի
գործոյ
պատերազմին,
զոր
վճարեալ
եհան
ի
գլուխ
ազդեցութիւն
վերնոյն
ըստ
կամաց
հայրապետին
սրբոյն
Յոհաննու
եւ
ամենայն
զաւրացն
Հայոց`
երկրորդ
ուրախութիւն
մեծ
եւ
լուր
անկարծակի
աւետեաց
տարածեալ
քարոզէր
ընդ
ամենայն
բանակն
Հայոց։
2
Եւ
եկն
Վարդ
ողջ,
զերծեալ
ի
կապանացն
զաւրութեամբն
Աստուծոյ,
եղբայր
զաւրավարին
Հայոց
Վահանայ
Մամիկոնէի.
եւ
լցեալ
այսպիսի
աւետաւոր
համբաւով
ընդհանուր
աշխարհս
Հա
յոց`
գրոհ
տուեալ
փութայր
ամենայն
ոք
ի
մեծ
այցելութիւնն,
զոր
արար
Աստուած
աշխարհիս
Հայոց.
յորոց
բազումք
առ
խնդին,
իբրեւ
տեսանէին
զանհաւատալի
տեսիլն`
յերկուացեալք
կերպարան
եւ
ոչ
ճշմարտութիւն
զիրսն
կարծէին։
3
Բայց
յիշելով
զԱստուծոյ
զաւրութեանն
զանընդդիմակայ
սքանչելիս`
փառս
միայն
եւ
երկրպագութիւն
մատուցանէին
ամենահնարին,
որոյ
կամելութեան
եւ
հրամանի
ամենայն
դժուարինք
եւ
անհնարինքն
դիւրինք
են
եւ
հնարաւորք.
յիշելով
զցողադարձութիւն
հնոցին
ի
Բաբելոնի,
եւ
զսառնաշէն
պարիսպն
եգիպտական
Կարմիր
ծովուն,
զդառնալն
ընդ
կրունկն
Յորդանանու,
եւ
զանկմունսն
Երիքովի
պարսպացն`
աղաղակաւ։
4
Այս
ամենայն
յիշմունք
հաւատացեալ
խորհրդոց
դրուատիս
միայն
գովութեան
ընդունելի
աղաւթիւք
մատուցանել
յաւժարեցուցանէին
ամենահզաւրին.
որ
առաւելագոյնս
քան
առ
սուրբ
առաքեալն
Պետրոս
արար
զզաւրութիւնսն.
վասն
զի
զնա
անձամբ
միայն
հանեալ
հրեշտակին`
արձակեաց
զերծանել,
յաճումն
քարոզութեան
կենաց.
իսկ
զայրն
Մամիկոնեան
զՎարդ
ոչ
միայն
լոկ
անձամբ,
այլ
եւ
ծառայիւք,
դրամբ
եւ
կազմածով,
յամուր
տեղեաց
շահաստանին,
ի
բարձրաբերձ
պարսպացն
եւ
յասպարափակ
բազմութենէ
պահապանացն,
ընկալեալ
իբրեւ
զարծուի
ի
թեւս
իւր
եւ
ընդ
բազում
անցուցեալ
աւթեւանս`
ածեալ
հասուցանէր
խաղաղութեամբ
ի
յերկիրս
Հայոց։
5
Յայնժամ
ծանուցեալ
յիշէին
ուխտակիցք,
արք
աստուածասէրք,
զերդումն
Մամիկոնէին
Վահանայ,
-
զընդունելութիւն
Աստուծոյ
դարձին
նորա
եւ
վկայութեան
եւ
հաւատոց,
-
զոր
ասաց
յաւուր
միաբանութեան
առաջի
սրբոյ
Աւետարա
նին.
«Թէ
արդարեւ,
ասէ,
ծանուցեալ
Աստուծոյ
զբազմաժամանակեայ
զթախանձ
եւ
զփղձկումն
սրտի
իմոյ,
զոր
հառաչէի
յոգւոց
հանելով
ի
մոլորութեանն,
եւ
ընկալաւ
զպտուղ
շրթանց
խոստովանութեան
իմոյ,
եւ
հաճոյ
եղեւ
ամենագիտին
խորհուրդս
իմ
եւ
ուխտ`
ապա
ըստ
իւրում
զաւրեղ
տէրութեանն
արարեալ
յիս
նշան
բարի`
տացէ
ինձ
մերձ
ընդ
մերձ
տեսանել
ինձ
զեղբայրն
իմ
զՎարդ
եւ
ուրախանալ»։
6
Եւ
էր
այնուհետեւ
լսել
յամենայն
եկեղե
ցիս
Հայաստանեայց
աշխարհիս,
ի
վկայարանս
սրբոց,
ի
տաւնս
եւ
ի
ժողովմունս
միաբանութեան,
ի
բերանոյ
քահանայից
եւ
միաբան
ամենայն
ժողովրդոց,
յարանց
եւ
ի
կանանց
առ
հասա
րակ,
թէ
Զի՞նչ
բարի,
կամ
զի՞նչ
վայելուչ,
այլ
բնակել
եղբարց
ի
միասին
։
7
Եւ
առ
սաստկապէս
բեկումն
թշնամեացն
եւ
բարձրանալ
սրբոյ
եկեղեցւոյ`
ասէին
սաղմոսե
լով.
Նոքա
խափանեցան
եւ
անկան,
մեք
յարեաք
եւ
ուղիղք
եղաք
*.
եւ
ամենայն
եղջիւրք
մեղաւորաց
փշրեցան,
եւ
բարձր
եղեւ
եղջիւր
արդարոյն
։
8
Եւ
շնորհակալութեամբ
գովութիւն
ի
մէջ
առեալ
ա
սէին.
Այլ
մեք
ժողովուրդք
եւ
խաշն
արաւտի
քո,
խոստովան
եղիցուք
առ
քեզ
յաւիտեան.
ազգէ
յազգ
պատմեսցուք
զաւրհնութիւնս
քո
։
