Դաւթար (1778-1800)

Ողորմած Տէր իմ.

Առաջին գրութիւնն իմ, թուի թէ տրտմեցոյց զձեզ, զբնիկ շնորհունակդ իմ. բայց ի ներկայս ուրախացուցանելոց է: Մեր հասարակաց բարեկամ յարգելի Յովսէփ արքեպիսկոպոսն այոյ ընտրեալ լինելոց է եւ լինելոց պատրիարգ յԷջմիածնի:

Հակառակորդ նորա, նոր ընտրեալ պատրիարգն անտի Դանիէլ նստաւ ի մէջ երկուց Աթոռոյն ի գետնի, եւ այժմ ողջունէ զձեզ ի Տենեգոսէ` ուր յաքսորս է ուղարկեցեալ: Իսկ վասն միւս հակառակորդի Փափազ օղլու մահտեսի Սիմօնի` խոստացեալ է այլ կայան` եթէ եւս աղմկեսցէ: Ափսոսելի է ինձ նախանձաւորն մերս կողմանէ Գալուստն, որ ի պատՃառէ մինչեւ ցայսօր անասելի աղմկաց յառաջացելոց Հայոց` յիւրոյ անզգուշութենէ մասին` վարեցեալ է ի Լիմնոս առ ժամանակ ինչ սուղ, սակայն եթէ հաՃոյ թուիցի պատրիարգին Յովսէփայ ըստ ի նմանէ ընկալեալ յանձնարարութեանն ազատեալ լինելոց է:

Մնամ ըստ ներսին անփոփոխ հաւատարմութեամբ:

Ձերոյ գերազանցութեանն խոնարհ ծառայ`

Վասիլի Թամարով

ի Պէյիւկտերէ

16 մայիսի 1800.