2.
ՋՈՒՐԷՆ
ԴԱՐՁԻՆ
Երբ
բըլուրն
ի
վար
Աղբիւրէն
դարձին,
Իր
վարսքի
խուրձին
Մէջը
սողոսկի
Նուրբ
մատիկն
ոսկի
Արեւի
լոյսին.
Հիր
սափորն
ուսին
Երբ
բըլուրն
ի
վար
Աղբիւրէն
դարձին,
Մեղմով
ծածանի
Լաջակն
հողմավար`
Թեւով
թռչունի.
Ու
ծիածանի
Թոյրով
պսպըղայ
Աչքն
իր
գեղանի.
Եւ
երբոր
ցնծայ
Հնչիւնը`
ծնծղայ
Զարդոսկիներուն.
Տենչանքով
անհուն
Հոգիս
պիտ'
ըղձայ
Գանձեր`
զոր
չունի:
Ծարաւ
շիղին
պէս
Պիտ'
ըղձայ
անի
Երկու
կաթիլ
ջուր
Շուրթերուն
իր
կէզ:
Եւ
իր
ճակատին`
Զովացքը
ցրտին,
Ճակատին
կըրակ`
Զովացքը
ցրտին,
Կարմիր
սափորի
Ջուրին
սառնորակ
Ցօղովը
բերրի`
Կակաջ
ձեռքերու…
Ա՜հ,
այս
իրիկուն
Սափորն
իր
ուսին
Աղբիւրէն
դարձին`
Սիրոյս
անանուն
Ջերմ
սարսուռներով
Կը
դողայ
սօսին…