30.
ԻՐԻԿՈՒԱՆ
ԻՂՁ
Օրիորդ
Նարդիկին
Իրիկուան
մէջ
անհետելու
յոյսն
ունենալ,
Եւ
յանձնըւիլ
նուրբ
կածանի
մը
քըմայքին.
Խորխի
մը
պէս
թողո՜ւլ
ձանձրոյթն
ու
հափրա՜նքն
ալ,
Եւ
անդորրով
պատմուճանե՜լ
հիւանդ
հոգին:
Ու
լոյսերո՜վ
պարածածկել
հիւանդ
հոգին.
Քոյր
ունենալ
ջուրին
կարկաջն
ու
կապոյտ
բալ,
Եւ
ունկնդրել
ճամբուն
քովերն
երգող
սիւքին,
Մեծ
քաղցրութեա՛ն
մը
խառնըւիլ,
ու
մենանա՜լ:
Ընկե՜րն
ըլլալ
ցորեններուն.
մրգաստանին
Դուռը
բանալ
զաւկի
մը
պէս,
մըտերմօրէն,
Ու
թողուլ
որ
շահարիկներ
ըզքեզ
տանին
Թեւապարփակ`
լայն
լըռութեան
մը
համօրէն:
Հոն
շրջասփիւռ
ծառերուն
հետ
եղբայրանա՜լ.
Տարփո՜ղն
ըլլալ
ծաղիկներուն.
ծովածաւալ
Իրիկուան
մէջ`
անհետելու
յո՜յսն
ունենալ…