4.
ԱՆՁՐԵՒ
Բացաստանը
վարագուրեց
անձրեւին
քօղքն
ամպային.
Գիւղակն
համբուն
ողողեր
է
ջուրին
ծափծափն
ընդհանուր.
Անդերու
մէջ
կը
կաթոտի
ճերմակ
փրփուրն
արծպային:
Օ՜հ
լիութիւնն
որ
ամէն
կողմ
հրճուանքի
պէս
կը
գեղու.
Օ՜հ,
քաղցրութի՜ւնն
ուր
կը
թառի
անուրջս
անյագ
զերթ
մեղու:
Տարափն
անդուլ
կը
լըճանայ,
կը
շափշափէ
միշտ
խայտակ,
Եւ
արեւի
պէս
կը
փայլի
ճամբուն
սալարկն
ըսպիտակ…