22.
ԻՐԻԿՈՒՆԸ
Սա
իրիկունն
ըլլայի
ես
Եւ
հըպէի
ճակտին
ամէն
անցորդի.
Չքնաղագեղ
ու
նըւաղուն
համուրդի
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկունն
ըլլայի
ես,
Լի
երգովը
թռչուններուն,
մարդերուն,
Ու
տարրերուն
աղաղակովը
տրոփուն`
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկո՜ւնն
ես
ըլլայի,
Թոյլ,
նազենի,
շըղարշային,
վարդաբոյր,
Ու
ծըփայի
զերթ
ոսկեսար
վարագոյր
Վըրան
ամէն
հոգիի:
Սա
իրիկունն
ըլլայի
ես,
Լի
զանգակին
ղօղանջներովն
երկնաճեմ.
Խնկապատար,
օծուն,
ջահուած
ժամի
պէս
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկուն
ըլլայի
ես,
Իմ
անդորրիս
մէջ
ոգեւար
աղջըկան
Մարող
ճրագին
բոցեր
տալու
իմ
ցոլքէս.
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկունն
ըլլայի
ես,
Լի
գոռ
ծափովն
ովկիանի
ջուրերուն.
Սիւքին
ծաղիկ
մեղեդիքովն
ակաղձուն,
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկունն
ըլլայի
ես,
Որ
կը
մարի
սատափ
բարձին
վրայ
ցայգուն.
Թօթափող
վարքսը
գունագեղ
ու
ծըփուն,
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես:
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես,
Համայնական,
չքնաղ,
քաղցրիկ,
լուսագէս.
Եւ
ամէնուն
տայի
հուրքէս,
ոսկիէս:
Սա
իրիկո՜ւնն
ըլլայի
ես: