Թուղթ
գրեաց
սրբազան
վեհն
առ
Հեռակլ
Արքայն,
ի
պատասխանի
թղթոյն՝
զոր
ընդ
Իւանի
մէհտարին
գրեալ
էր,
զոր
յղեալ
էր
աստ
առ
խանն
մեր՝
և
առ
Խօյայ
խանն,
մեղադիր
լինելով
սոցա
վասն
դարձուցանելոյն
զընծայս
Արքային
Օսմանցւոց
զի
դուք
ասէ
զիս
ստիպեցիք,
թէ
մարդ
յղեա՛
առ
խոնդքարն,
և
գիր
գրեա՛,
մեք
ընդ
քեզ.
արդ՝
մինչ
յղեցի
ձեր
խօսիւքդ,
և
նոքա
ընդ
բանս
իմ
հաճեալ
և
հաւատացեալ
ինձ,
թէ
դուք
հարազատութիւնս
առնէթ
առ
տէրութիւն
նոցին,
վասն
ձեր
և
վասն
իմ
զգանձ
և
զընծայս
յղեաց,
ընդէ՞ր
ո՛չ
վեր
առիք,
և
թէ
վեր
առնլոյ
չէիք,
ինձ
յառաջագոյն
է՞ր
ո՛չ
զգացուցիք:
Եթէ
ի
Քեարիմ
խանէն
կասկածէիք
նա
ընդ
այդ
ձեզ
զի՞նչ
պարտ
էր
ասել,
նա
ո՞չ
կամի
մի՞թէ,
զի
դուք
որք
սահմանապահք
իւր
էք,
ընդ
դրացիս
ձեր
զխաղաղութիւն
ունիցիք,
զի
ինքն
ապահով
լիցի
ի
յայսց
կողմանցս:
Եւ
այլ
այսպիսիք
բանք,
և
հարկ՝
յղել
և
յետս
բերել
դարձեալ
զայն
ընծայսն:
Զոր
և
սրբազան
վեհին
ևս
էր
գրեալ,
և
ընդ
Իւանուն
ևս
ապսպարեալ,
ասել
խանին
և
այսպէս
առնել
տալ:
Զոր
և
սրբազան
վեհն
թէպէտ
ծանոյց
խանին,
այլ
սոքա
լսել
ոչ
կամեցան,
զի
անցեալ
է
ասեն,
զայս
լուրս
առ
թագաւորն
Օսմանցւոց
ի
վաղուց
էհաս,
և
մեք
ևս
Քեարիմ
խանին
գրեցաք,
այժմ
զայդ
այլ
ո՞րպէս
արասցուք,
և
կամ
լսօղք
որքան
ծիծաղին
ի
վերայ
մեր:
Զայս
և
սրբազան
վեհն
մասամբ
ինչ
գրեաց
Արքային,
և
Իւանուն
ևս
ծանոյց
ասել
նմա:
Այլ
և՝
ի
փետրվարի
ԺԵ
որ
զխնդիրս
գրեաց
սրբազան
վեհն
առ
որդի
Արքային
Գեօրկին
Միրզայն
վասն
կալանաւոր
Բօռչալու
ՄահմադԱլի
բէկին
արձակել
զնա.
մինչև
ցանդ
նա
զգրատար
թուանկչին
անդ
պահեալ,
այժմ
դարձուցեալ
էր
յետս,
և
գրեալ
էր
սրբազան
վեհին
թէ՝
վասն
խաթեր
քոյ
յետոյ
արձակելոց
եմ
և
քեզ
գրելոց:
Իսկ
սրբազան
վեհին
հարկեցեալ
կրկին
ի
մեր
Միրզայ
Ահմատէն՝
որ
էր
նմա
բարեկամ,
ասաց
այժմ
բերանով
մեհտար
Իւանուն,
ասել
ի
դիմաց
իւրոց
Արքային
և
որդւոյն,
և
արձակել
տալ
զնոսա:
Ել
աստի
մէհտար
Իւանին
ի
մայիս
Ժ:
