Յիշատակարան. Մասն III (1777-1779)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Եւ յետ ըմբռնիլոյն որդւոց Իբրահիմ Աֆանտուն, ապա անճարացեալ՝ զձեռս յայսկոյս և յայնկոսյ արկանէին: Գրեալ էին Հերակլ արքային, զի արզ արասցէ թագաւորին վասն աղէտին իւրեանց, զի փաշայն առ նախանձու առնէր զայս, որ և ասիւր իսկ՝ թէ մահադեղ իցէ արբուցեալ Իբրահիմ Աֆանտուն, որ յետ ըմբռնելոյն ի ցաւս իբր հիւանդ, ԻԴ ժամ հազիւ էր տևեալ, և շուտով մեռեալ: Եւ յետ մեռանելոյն, զորդիսն շողոքորդելով սնոտի յուսով՝ զմեծամեծս էր առեալ: Ապա թագաւորին ա՛րզ էր արարեալ թէ՝ ապրանք շատ ունի, որք ամենեքեանքն յարքունի գանձուց են, որպէս և բոլոր քաղաքս վկայէ, վասնորոյ և թագաւորն հրամայեալ էր ի գիր հանել զինչս նոցա և ծանուցանել ինքեան: Արարեալ էին և առ խանն մեր զնոյն խնդիր , զի թերևս զօգնութիւնս գտեալ, զի կողոպտիցին, յընչից: Եւ սրբազան վեհին ևս գրեալ էին զխնդիր աղերսել խանին, զի արզ արասցէ թագաւորին վասն ինքեանց, զի խնդրեսցէ յինքեանս, զթողութեան հրովարտակ առաքեալ՝ յընչից հայրենեաց մի՛ զրկեսցէ: Եւ սրբազան վեհն ևս խանին աղերսեաց, և նա գրեաց արզայ առ թագաւորն Օսմանցւոց՝ ըստ նոցին աղերսանացն, ծանուցանելով զզրկանսն նոցին, և խնդրելով զողորմութիւն: Եւ զայս ևս՝ թէ Իբրահիմ Աֆանտի՛ն էր այս կողմանցս կառավարիչն, որ ընդ ամենեսեան սիրով վարիլով՝ թէ ընդ ընտանիս՝ և թէ ընդ դրացիս, պահեր զերկիրն յոյժ խաղաղ և անխռով: Այժմ թէ որդիքն ի նոյն իշխանութիւնս չհաստատիցին, երկիրն դժուարաւ կարէ զխաղաղութիւն գտանել, իշխանաւոր մարդ ո՛չ գոյ ի Կարս բացի նոցունց, որ զայնպէս կառավարութիւնս առնիցէ, և կամ հնազանդեսցի ոք նմա: Եւ խնդիր, զի այլ ևս զնոսա ի նոյն իշխանութիւնս կացուսցէ: Թուղթ մի ևս առ Կարսայ փաշայն գրեաց, խնդրելով խնայել ի նոսա, չլսել նոցին թշնամեացն, չզրկել ի հայրենի ընչիցն: Ուստի՝ և սրբազան վեհն գրեաց այժմ զթուղթ առ մուստաֆայ և Նօման կոչեցեալ որդիսն Իբրահիմ Աֆանտուն, և ծանոյց զգրեալսն խանին և ինքն ևս զյուսադրութիւն, մխիթարութիւն և սէր գրեաց առ նոսա, որպէս վայել էր : Ել նոցա թղթաբեր Հաճի Մուստաֆայն աստի ի նոյեմբեր ԺԴ: