ՅԱպաղու
երկրի
իշխօղ
Եզըդի
Չօպան
աղայն
բազմիցս
կրելով
զմեծամեծ
վնասս
ի
յամենից
շրջակայ
երկրաց
իշխողացն,
թէ
ի
փաշայիցն,
և
թէ
ի
խանորէիցն,
յոյժ
անճարացեալ՝
ձեռն
եդ
ի
Հեռակլ
արքայն,
զի
իւր
էլովն
երթիցէ
յերկիր
նորին:
Եւ
քանիցս
յղեալ
առ
նա
զմարդ,
և
յոյս
առեալ
ի
ննանէ,
ի
շատ
նեղիլն
յիւրում
երկրոջ,
աւերեաց
զերկիրն,
և
առեալ
զիւր
ամենայն
էլն,
գնաց
ի
Խօյ,
և
մարդ
յղեաց
առ
Հերակլն,
զօրս
յղել
և
տանել
զինքն
ր
զէլն
իւր:
Եւ
Հերակլն
յանցեալ
ամին
յամսեանն
նոյեմբերի,
զսակաւ
մի
զօրս
յղեալ՝
ի
տանիլ
զնա,
Ահմատ
խանն
Խօյայ
ոչ
ետ
նոցա
թոյլ
երթալ,
և
զօրս
դարձաւ
ունայն,
զորս
Զազարբէկն
էր
բերեալ .
և
ապա
գիտացեալ
Չօպան
աղային,
թէ
ծածուկ
դաւով
սպանանելոց
է
զինքն
խանն
Խօյայ՝
և
զէլն
ցրուելոց,
ի
գաղտ
փախուցեալ
գնաց
առ
Հեռակլ
Արքայն:
Եւ
մինչև
յանցեալ
մայիս
ամիսս
առ
նա
մնացեալ,
նա
այժմ
Միրշքեար
Իւանէն
յղեաց
առ
Խօյայ
խանն,
և
ընդ
նմին
զՃօպան
աղայն,
գրելով՝
զի
տացէ
զէլն
նորին:
Իսկ
նա
զամենն
տալ
չյօժարելով,
յակամայ
կամս
ԲՃ
տուն
էր
տուեալ՝
զի
տարցեն,
և
յետոյ
փոշիմանեալ՝
առաքեալ
էր
զկնի
նոցա
զօրս ,
և
յետս
դարձուցեալ
ի
ճանապարհէն:
Ուստի՝
Միրշքեարն
և
Չօպան
աղայն
դարձան
ունայն,
և
եկեալ
ի
սուրբ
Աթոռս,
գնացին
առ
Հեռակլ
Արքայն:
Իսկ՝
նախ
քան
զդառնալն
նոցին
ի
Խօյայ
աստ,
եկն
փայակ
մի
ի
Վանայ՝
որ
ունէր
աստ
զգիր
ի
Վանայ
փաշայէն
առ
սրբազան
վեհն,
որ
մեծաւ
խնդրանօք
գրէր
թէ՝
գրեա՛
Հերակլ
Արքային,
զի
զՉօպան
աղայն
ինձ
բաշխեսցէ,
որ
գայ
և
զիւր
երկիրն
շինէ.
ես
յամենայն
կողմանէ
լաւ
պահելոց
եմ
զնա ,
և
տիրութիւն
եմ
առնելոց,
դու
ևս
քէֆիլ
եղիր,
և
գրեա:
Զսոյն
բանս՝
Պաղտասար
վարդապետին
և
Ախիջան
աղային
ևս
էր
գրեցուցեալ
առ
սրբազան
վեհն,
զի
միամտեսցի,
և
զխնդիրն
իւր
գրեսցէ
առ
Արքայն:
Ո՛ւստի
այժմ
մինչ
գնայր
Միրշքեարն
ի
Թիֆլիզ,
գրեաց
սրբազան
վեհն
զթուղթ
առ
Հերակլ
Արքայն,
և
զխնդիր
Վանայ
Թամուր
փաշային
ծանոյց
նմա,
որ
ի
վերդ
գրեցաւ:
Եւ
խնդրեաց,
զի
զինչ
և
կամիցի,
ծանուսցէ
ինքեան,
զի
այնպէս
գրեսցէ
զպատասխան
ինչ
առ
նա:
Միրիշքեարին
ևս
ասաց
բերանով
ասել
զայս:
Ելին
Միրշքեարն
և
Չօպան
աղայն
աստի
ի
միասին:
Եւ
Չօպանին
ձի
չունէր,
խնդրեաց
ի
սրբազան
վեհէն,
զոր
ետ.
գնացին
ի
յունիսի
Ե:
