Հեռակլ
Արքայն
կամելով
հարսանիս
առնել
որդոյն
իւրոյ
Իւլիանին
(որ
է
Յուլիանոս
),
գրեալ
էր
զթուղթ
սիրոյ
առ
սրբազան
վեհն,
և
հրաւիրեալ
ի
հարսանիս
որդւյն,
ի
ձեռն
Արղութեան
Թաղաբէկին,
ընդ
որում
ընծայ
ևս
էր
յղեալ
սրբազան
վեհին,
որ
էր
Ա
ջուխտ
կլապիտոնագործ
բարձի
երես:
Եւ
յոյժ
հարկիւ
խնդրեալ
էր
երթալ,
որպէս
զի
տեսցէ
անգամ
մի
զքաղաքն,
և
զիրեարս
ևս
տեսցեն:
Վասնորոյ
թուղթ
գրեաց
առ
նա
սրբազան
վեհն՝
ի
պատասխանի
թղթոյն,
ծանուցանելով
զտկարութիւնն՝
որ
ի
վերդ
ասացաւ,
և
զանկարութիւն
իւր
առ
ի
գնալ
շնորհակալութիւն
գրեալն
հարսանեաց:
Զի
թէպէտ
ասէ
և
ես
միտս
ունէր
գալոյ
ի
յօրհնեալ
քաղաքդ
քո
և
առ
քեզ,
այլ
այսպէս
դիպեցաւ,
և
գալ
չակրողացաք:
Գրեաց
և
զշնորհակալութիւն
վասն
ընծայիս,
նաև
զայս
ևս
թէ՝
յորժամ
զառողջութիւն
գտցի
ողորմութեամբն
Աստուծոյ,
յայնժամ
նորապէս
շոնրհաւորելոց
եմ
զհարսանիս
օրհնեալ
որդեկիդ:
Ել
Թաղաբէկն
ի
մայիսի
ԻԱ: