ՔԱՀԱՆԱՅ՝
ըստ
մերումս
պատշաճեալ
լեզուի՝
մաքրող
կամ
սրբիչ
անուանի,
եւ
մաքրագործութիւն
երիցանց
է՝
նախ
զգործս
ամենայն
հօտին
սրբել,
եւ
ապա
զանձինս
նոցա։
Քանզի
ամենայն
մարդոյ
անկար
է
խորին
խորհդոցն
Աստուծոյ
հասանել.
իսկ
սա
նորին
ընտրութեամբ
եւ
ժողովրդեանն
վկայութեամբ՝
իբրեւ
զիմաստուն
տեղեակ
նորին,
՚ի
բաց
որոշեցաւ
՚ի
հասարակական
կարեէ՝
միջնորդ
լինել
ընդ
Աստուած
եւ
ընդ
մարդիկ.
այսինքն
մաքրութեամբ
մտաց
առ
Աստուած
հպել,
եւ
վշտակցութեամբ
մարմնոյ
առ
ժողովուրդն,
եւ
զխաղաղութիւն
սոցա
խոհական
տքնութեամբ
տնօրինել
հանգունատիպ
քահանայապետին
մերոյ
Քրիստոսի՝
որ
նստի
ընդ
աջմէ
Աստուծոյ,
եւ
այնպէս
փորձ
է
մերումս
տկարութեան,
որպէս
գրեաց
Պօղոս.
որոյ
փոխան
գոլով
քահանայս՝
հարկաւորապէս
յոր
գործէ՝
նայեցեալ
անտի
ուշ
ունի
ժողովրդեանն,
եւ
տեսանէ
զնոսա
ցնդեալ
եւ
զբաղեալ
՚ի
հոգս
աշխարիհս
եւ
վերջացեալ
վասն
այնր
՚ի
կանխելոյն
առ
Աստուած.
վասն
այսորիկ
սա
վշտակից
գոլով
նոցա
մարմնով՝
եւ
ընտանի
Աստուծոյ
մտօք,
փոխանակ
նոցա
կայ
առաջի
Աստուծոյ,
զամենեցուն
համար
պարտուց
յանձն
իւր
ընկալեալ
խոստովանի,
եւ
աղէկիզութեամբ
զհասարակաց
փրկութիւն
հայցէ.
այս
է
առաջին
մաքրագործութիւն։
Իսկ
երկրորդն
եւ
վեհագոյնն՝
գառնն
անարատ
Քրիստոս,
զոր
ընկալեալ
պարգեւ
՚ի
Հօրէ՝
բաշխէ
ժողովրդեանն.
եւ
զպատմուճան
հոգւոց
նոցա
՚ի
կրից
մարմնոյն
աղտեղեալ՝
այսպիսի
լուացողական
աճառով
սրբէ.
ըստ
այնմ.
«Արիւնն
Յիսուսի
սրբէ
զմեզ
յամենայն
մեղաց»։
Սրբէ
դարձեալ
եւ
զերեխայսն
մկրտութեամբ,
զմեղօք
շաղախեալսն
թողութեամբ,
զբարեգործսն
օրհնութեամբ
ուստի
եւ
տիրապէս
առ
զմաքրողականն
անուն,
որ
է
քահանայ։
