ՀՐԵՇՏԱԿՔ
յորժամ
երեւեցան
՚ի
ծննդեանն
Քրիստոսի,
զայս
բարձեալ
ձայն
աղաղակէին.
«Փառք
՚ի
բարձունս
Աստուծոյ,
եւ
յեկիր
խաղաղութիւն,
ընդ
մարդիկ
հաշտութիւն
».
եւ
յետ
այնորիկ
Քրիստոս
սկսաւ
քարոզել
զաւետարանն
արքայութեան
երկնից
աշխարհի
եւ
զկերպարանս
հաշտութեանն
ցուցանել։
Արդ
ըստ
այսմ
նմանութեան
լինի
հանապազ
յեկեղեցիս.
նախ
խռովեալքս
ընդ
Աստուծոյ
մեղօքն՝
զխաղաղութիւնն
մաղթեցաք
ունել.
իսկ
յորժամ
զայն
շնորհեաց
մեզ
քահանայն,
ապա
գայ
սարկաւագն
՚ի
մէջ
եկեղեցւոյն,
եւ
ընթեռնլով
զաւետարանն՝
ուսուցանէ
նովաւ,
թէ
ո՛րքան
է
առատութիւն
սիրոյն
Աստուծոյեւ
խաղաղութեանն
ընդ
մարդիկ,
որ
ետ
սոցա
ոչ
զխաղաղութիւնն,
այլ
եւ
զմիածին
Որդին
իւրով
պէս
պէս
տնօրէնութեամբն,
վարդապետութեամբն
եւ
սքանչելեօքն,
զորս
պատմէ
աւետարանն։