ԽՈՒՆԿՆ
է
զգալի
անուշահոտութիւն,
ըստ
որում
աղօթքն
իմանալի.
արդ
յետ
ծխելոյ
զաղօթսն
ոչ
բաւական
համարի,
այլ
որպէս
իմանալի
եւ
մարմնաւոր՝
տայ
Աստուծոյ
եւ
զմարմնական
անուշահոտութիւնն.
ըստ
որում
եւ
աղօթիւքն
յայտ
առնէ.
«Խունկ
մատուցանեմ
առաջի
քո
Քրիստոս
Աստուած
բուրումն
հոգեւորական
».
այսինքն
ընդ
զգալի
խնկոյս
եւ
զհոգւոյն
ծուխ
արծարծման
կայծականց
սիրոյս
աղօթիւք
նուիրեմ
քեզ։
«Ընկալ
՚ի
սուրբ
եւ
յերկնային
եւ
յիմանալի
քոմատուցարանս
՚ի
հոտ
անուշից
»։
Մի
երկին
կոչէ
զտաճարս
եւ
զերկինս.
վասն
որոյ
ասէ՝
զգալի
խունկս
՚ի
զգալի
մատուցարանս,
ուր
զգալի
մարմին
մատուցար,
ընկալ
եւ
զիմանալի
աղօթս
յիմանալի
սրբարանդ,
ուր
միշտ
կենդանի
ես՝
բարեխօս
վասն
մեր,
առ
քեզ
բուրումն
անուշից։
«Առաքեա
առ
մեզ
փոխարէն
զշնորհս
եւ
զպարգեւս
Հոգւոյդ
սրբոյ
»։
Զի
այսմ
կարօտի
այժմ
զՀոգին
ունել
գործակից։