ԼԳ.
Եւ
կատարեալ
զայս
ամենայն
գործս
ըստ
ասելոցս
կարգաւ`
դադարեցին
անդէն
զաւուրս
տաւթոյն։
2
Եւ
ապա
փութացան
իջանել
գաւառ.
քանզի
լուան,
թէ
Միհրներսեհ
Արեաց
հազարապետ
եկեալ
ի
Փայտակարան
քաղաք`
գունդ
եւ
ընդ
Աղուանս
արձակէ
ի
Հայս.
զոր
եւ
Աղուանից
ազատքն,
որ
ուխտակիցք
էին
Հայոց`
ստէպ
փութացուցանէին
հասանել
առ
ինքեանս
եւ
անդէն
ի
դիմի
հարկանել
նոցա
պատերազմաւ։
Եւ
արդ
եկեալք
յԱյրարատ
գաւառ,
եւ
զայս
համբաւ
լուեալ
ի
կողմանցն
Աղուանից`
ստիպէր
զերանելի
սպարապետն
Հայոց
Վարդան
զտէրն
Մամիկոնէից
իշխանն
Սիւնեաց
Վասակ`
գնալ
պատահել
նոցա
գնդաւ.
եւ
զինքն
մնացուցանէր
անդէն
պատճառանաւք,
ասե
լով,
թէ
«Ես
աստէն
պատրաստիմ.
գուցէ,
ասէր,
այլ
ինչ
իմացեալ
չարախորհուրդն
Միհրներսեհ`
գործիցէ
ընդ
»։
4
Այլ
ինքն
Վասակ
զխաբէութեան
ճանապարհն
կազմեալ
նիւթէր
ի
սրտի
իւրում,
ունելով
կամակիցս
եւ
այլ
աստուածանենգ
արս
խորհրդոցն
իւրոց`
յազատացն
Հայոց։
5
Իսկ
երանելի
սպարապետն
Հայոց,
տէրն
Մամիկոնէից
Վարդան,
ասէր
ցիշխանն
Սիւնեաց
Վա
սակ,
թէ
«Որպէս
ածաք
զմտաւ`
պարտ
է
մեզ
նախ
զորս
առաքեմքն
առ
կայսր`
արձակել,
եւ
ապա
զոր
ինչ
հրամայեսցես
ինձ`
առնեմ
անխափան»։
6
Եւ
նորա
յաղագս
ճեպով
զիւր
առաջի
եդեալ
զխորհուրդն
կատարելոյ`
յանձն
իւր
առնոյր
զասացեալսն
յերանելի
սպարապետէն
ի
Վարդանայ
կատարել։
7
Եւ
վաղվաղակի
նամականի
արարեալ
առ
կայսր
եւ
առ
ամենայն
աւագանի
դրանն
Յունաց
եւ
առ
այլ
իշխանս
եւ
կողմնակալս,
առ
բդեշխն
Աղձնեաց
եւ
առ
իշխանն
Անգեղ
տան,
ի
Ծոփս
եւ
ի
Հաշտեանս
եւ
յԵկեղեաց
եւ
այլ
իշխանաց
իւրաքանչիւր
տեղեաց,
եւ
առ
մեծ
սպարապետն
Անտիոքայ։
8
Եւ
զայս
ամենայն
կնքէր
նախ
ինքն
իշխանն
Սիւնեաց
Վասակ
իւրով
մատանեաւ,
եւ
ապա
ամենայն
տանուտեարքն
Հայոց։
9
Եւ
պատրաստեալ
ճանապարհին
Յունաց
կազմէին
զիշխանն
տանն
Ամատունեաց
Վահան,
որպէս
զայր
մտացի
եւ
խորհրդական,
եւ
զսուրբ
զՀմայեակ,
զեղբայրն
զաւրավարին
Հայոց
Վարդանայ
ի
Մամիկոնէից
տոհմէն,
եւ
զերանելին
Մերհուժան
զեղբայր
սրբոյն
Աղանայ`
ի
տոհմէն
Արծրունեաց։
10
Յորոց
ձեռն
տուեալ
իշխանին
Սիւնեաց
Վասակայ
եւ
ամենայն
նախարարաց
աշխարհին
Հայոց`
յուղարկէին
առ
կայսր
եւ
առ
այլ
ամենայն
աւագանին
Հայոց։
