ՍԱՐԿԱՒԱԳՆ
պաշտօնեայ
թարգմանի
եւ
սպասաւոր.
եւ
պաշտօնեայ
է
սա
ո՛չ
մարդոյ,
այլ
Աստուծոյ,
նորին
սեղանոյն,
եւ
նորին
բանին.
եւ
են
յաստիճան
Ստեփանոսի
եւ
իւրոցն.
քանզի
ասէ
պատմութիւն
գործոց
առաքելոցն.
ո՛չ
է
պարտ
մեզ ,
ասացին
առաքեալքն,
թողուլ
զբանն
Աստուծոյ
եւ
պաշտել
զսեղանսն.
ընտրեցէ՛ք
եղբարս
վկայեալս
՚ի
ձէնջ,
զորս
կացուսցուք
՚ի
վերայ
պիտոյիցս
այսոցիկ,
եւ
մեք
աղօթից
եւ
բանին
հպատակ
լիցուք։
եւ
ընտրեցին
զՍտեփանոս
եւ
զիւրսն,
եւ
ձեռնադրեցին
առաքեալքն
զնոսա
՚ի
պէտս
այսորիկ։
Արդ
յորժամ
պատարագէրն
Պետրոս,
Ստեփանոսի
հարկ
էր
բերել
զսպասն,
եւ
զհացն
առաջի
նորա
դնել,
բանալ
եւ
ծածկել,
մաքրել
եւ
պահել,
եւ
նա
միայն
զաղօթսն
կատարէր
՚ի
վերայ,
որպէս
ասացն,
եւ
զնոյնն
սրբէր։
Վասն
այսորիկ
սոքա
զնոցա
գործն
կատարեն՝
զսպասաւորութիւնն.
եւ
քահանայքն
զՊետրոսին
միայն,
զաղօթելն
եւ
օրհնել։
Երկրորդ՝
քահանայս
պատգամ
է
առ
Աստուած
՚ի
ժողովրդենէն,
եւ
պատարագն
նուէր
եւ
ընծայս
ընդ
նմա,
՚ի
նոցանէ
առեալ,
անմարթ
է
պատգամին
իւրովի
ունել
զընծայսն,
եւ
խօսել
զբանն,
որպէս
եւ
մարդկան
այս
է
սովորութիւն.
այլ
միայն
նա
զհրեշտակութիւն
բանիցն
առնէ,
իսկ
սա
զնուէրսն
բերէ
մինչեւ
՚ի
նա.
եւ
առեալ
ինքնին
քահանայն
դնէ
առաջի
Աստուծոյ
՚ի
սեղանն։
Արդ
է
սարկաւագն
պաշտօնեայ
տէրունական
սեղանոյն
եւ
նորին
սպասուցն.
իսկ
կէս
սարկաւագն՝
քահանային
եւ
նորին
զգեստուցն.
վասն
այսր
չէ
համարձակելի
սմա
՚ի
տէրունիսն
ձկտիլ,
եւ
ոչ
քահանային
որ
աղօթիցն
է
հպատակիչ,
պարտ
է
՚ի
գործ
ձեռնարկել,
այլ
զհատակութիւն
սպասաւորութեան
մարմնական
նշանակացն
կատարէ
սարկաւագն՝
առընթեր
նորին
համարձակաբար,
ծածկել
եւ
բանալ,
ածել
եւ
տանել,
եւ
զորս
՚ի
յարին
գործք։
