Հ.
Եւ
դեսպան
ստիպով
առ
թագաւորն
Վրաց
Վախթանգ
առնէին,
տալ
նոցա
Հոն
ըստ
բանի
խոստմանցն
իւրոց։
2
Եւ
նա
ժամավաճառ
բանիւք
երկայնէր
զասացեալսն
իւր.
եւ
ապա
ուստեք
ժողովէր
Հոնս
երեք
հարիւր
եւ
առաքէր
ի
Հայս.
եւ
չեւ
եւս
անցեալ
ամիս
մի
ի
ձմերանւոյն`
փոյթ
պատճառադրութեամբ
անդրէն
առ
ինքն
կոչէր։
3
Եւ
մնայր
աշխարհիս
Հայոց
զաւրութիւն
աւգնութեան`
Քրիստոս,
յոր
ապաւինեալն
էին
եւ
յուսային.
այլ
ի
մարդկանէ
ոչ
ոք
էր
որ
աւգնէր
նոցա։
յառաջնումն
աւգնեաց
Աստուած
յուսացելոց
իւրոց,
եւ
ա
սէր,
թէ
«Զճշմարիտ
եւ
զարդար
աւրինացս
մերոց
զհաւատ
եւ
զքարոզութիւն
ոք
ի
ձէնջ
քաջ
գիտէք,
եւ
ոչ
էք
կարաւտ
յումեքէ
ուսանել,
այլ
եւ
զտոչորումն
իբրեւ
զհնոց
մոլորութեան
մոգուցն
տեսէք,
թէ
ո՛րպէս
վառեալ
զամենեցուն
ոգիս
բաց
ի
սակաւուց։
5
Արդ`
աւադիկ
եհաս
ժամ
արդար
մշակին
Քրիստոսի,
որոյ
առեալ
զհեծանոցն
սրբել
զկալ
իւր,
եւ
զցորեանն
մաքրեալ`
յերկնից
շտեմարանս
ժողովէ,
եւ
զյարդն
անշէջ
յաւիտենից
հրոյն
մատնէ
յայրումն։
6
Եւ
արդ`
որ
ոք
կամի
լինել
ցորենահատ`
ընծայեսցէ
զինքն
Աստուծոյ,
եւ
կեցցէ.
եւ
որ
ոք
յետս
ընկրկեալ
`
յաւիտենից
եւ
անանց
գեհենին
եղեալ
լուցկիք
եւ
մի՛
շիջցի։
7
Եւ
ես
ոչ
զոք
բռնաբարելով
քարշեմ
յաւգուտ
իւրաքանչիւր
անձին,
այլ
յորդորելով
յիշեցուցանեմ
ամենեցուն
զփրկութիւն
եւ
զկորուստ,
որ
դիպի
յայցելութեան
աւուրն։
8
Քանզի
որ
ոք
խոստովանի
զճշմարտութիւնն`
փրկի
եւ
գեհենէն,
եւ
որ
ոք
մոլորի
յուղղորդ
ճանապարհէն`
զանգիւտ
կորուստն
կորնչի։
9
Արդ`
որ
ոք
հոգացեալ
խնդրէ
զգիւտ
անձին
եւ
տենչի
անմահ
կենացն
լինել
ժառանգորդ`
եկա՛յք
խնդրել
զվրէժ
եկեղեցւոյ
թշնամանաց,
որով
թշնամանեցաւ
ի
բազում
ժամանակաց
եւ
ամաց
յարհամարհող
ուրացողացն։
10
Եւ
որ
ոք
զմարմնոյ
երկիւղ
եւ
ծառայել
ցանկայք
մոլորութեանն
բարբանջմանցն`
բնակեցէ՛ք
ի
խաւարի,
չեղեալք
հայել
յարդարութեան
արեգակն
Քրիստոս.
այլ
ինձ
հոգողապէս
բողոքոյս
հատուսցէ
վարձս
վարձահատոյցն
»։
տուեալ
ընթանային
ի
հաւտ
ոչխարացն
ժամանել.
եւ
այլք
ընդ
դասակս
այծեաց
ձախակողմեան
հաղորդեալք`
գնային
անդարձութեամբ
ի
խաւարն
արտաքին։
12
Ոմն
յԱնձաւացեաց
նախարարացն
,
որում
անուն
էր
,
եւ
միւս
եւս
Երուանդունի,
Ներսեհ
անուն,
միաբանեալ
ի
խնդիր
բարի
ցանկութեան,
ընդ
որս
եւ
հաւանեալ
եւ
այլ
արք
ճշմարտութեան
նուիրիչք`
գնային
ի
գունդն
զաւրավարին
Հայոց
Վահանայ
Մամիկոնենի։
13
Եւ
մինչդեռ
ժողովեալ
գնային
ի
ճանապարհի,
մերձեալք
ի
որ
կոչի
Առեստ,
ի
ժամանակի
քառասնորդացն
պահոց,
ի
մեծի
շաբաթու
զատկին,
յանկարծակի
յանզգաստից
եկեալ
հասանէին
ի
վերայ
նոցա
իշխանն
Անձեւացեաց
Սեւուկ
անուն
եւ
իշխանն
Մոկաց
Յոհան
անուն,
բազում
այրուձիով,
ընդ
առաւաւտուն
։
14
Եւ
սոցա
`
կէսքն
զինեալք
եւ
կէսքն
թէպէտ
անպատրաստք
էին,
այլ
աւգնութեամբն
Բարձրելոյն
քաջալերեալք`
հարկանէին
ի
դիմի
աներկիւղապէս.
եւ
նախ
Ներսեհ
յարձակէր
ի
վերայ
իշխանին
Մոկաց
Յոհանայ,
եւ
հարեալ
նիզակաւ,
աւգնելով
նմա
եւ
Անձեւացւոց
սեպհին
Յոհանայ`
յերկիր
կործանէին։
15
Որոյ
ասացեալ
էր
երբեմն
հպարտաբար
պարծելով
զԱնձեւացի
սեպհէն
Յոհա
նայ,
թէ
«Նմա,
որպէս
կովու,
բայց
թէ
անուր
եւեթ
պիտի
արկանել.
այլ
նա
ումպիտոյ
է
յայլ
իրս,
յաւգուտ
կամ
ի
վնաս»։
16
Եւ
լուեալ
պատասխանի
յազգակցէն
Յոհանայ,
յիշխանէն
Անձեւացեաց
Սեւ
կոյ,
թէ
«Զանուրն
ե՛ս
բերեմ,
բայց
արկջիր
դո՛ւ
ի
պարանոցն»։
17
Որ
յաղագս
ամբարտաւանութեան
բանիցն,
հարեալ
կովուն
եղջերբն
չարաչար`
ընկեաց
յերկիր
յերիվարէն
եւ
կոխեաց։
18
Եւ
զայն
տեսեալ
զաւրացն
բազմութեանն`
ի
փախուստ
դառնային.
զորոց
զհետ
եղեալ`
զոմանս
սպանանէին
եւ
զմնացեալսն
փախստականս
արարեալ
ցրուէին
աստ
եւ
։
19
Եւ
անդէն
յայտնապէս
ճանաչեալ
եւ
փառաւորեալ
զԱստուծոյ
զաւրութիւնն,
որ
անկազմ
սակաւուքն
զայնչափ
բազմութիւն
զաւրացն
ցրուեաց,
վեր
ի
վայր
պատմեալ
հնչէր
լուր
անկարծելի
գործոյս
այսորիկ
յամենայն
աշխարհիս
Հայոց
ահ
հզաւրին
Աստուծոյ։
Յոհան
եւ
Ներսեհ
Երուանդունի
եւ
արքն
որ
ընդ
նոսա,
յորոց
ձեռն
արար
Աստուած
զնշանսն
եւ
զզաւրութիւնսն,
եւ
տեսեալ
զնոսա
սրբոյ
կաթողիկոսին
Յովհաննու`
տաւն
ուրախութեան
եւ
պատարագս
ընդունելիս
մատուցանէին
տեառն
Աստուծոյ,
որ
շնորհեացն
զյաղթութիւնն
եւ
բարձրացոյց
զպարծանս
եկեղեցւոյ
սրբոյ,
եւ
ողջունեալ
զնոսա
ուրախանային
ի
Քրիստոս։
