Արդ՝
այր
մի
Թամուր-Լանկ
անուն,
դաւանութեամբ
եւ
օրինօք
պղծոյն
Մահմետի՝
Նեռինն
կարապետի,
յայտնեալ
երեւեցաւ
յԱրեւելք
ի
Սըմըրղընդ
քաղաքի,
անողորմ,
անգութ,
անագորոյն,
լցեալ
չարութեամբ,
պղծութեամբ
հնարիւք
բանսարկուին
սատանայի։
Զոր
ոմանք
ի
Սարթափու
գոլասեն
զնա,
որ
է
ի
գաւառն
Կոգովիտ՝
մերձ
ի
լեառն
Մասիս
ուր
տապանն
է
Նոյի
եւ
մերձ
ի
յԱրտազ
գաւառի։
Որ
եւ
գնացեալ
ի
Թաւրէզ.
եւ
ղանորէիցն
յղեալ
զնա
առի
քէշիկս՝
պահել
զթշնամիսն
ի
ճանապարհին
Խորասանու։
Եւ
նորա
ելեալ
անտի
գնաց
ի
Խորասան.
եւ
անտի
անցեալ
զգետս
Զահուն,
եւ
ընթացեալ
ի
Սմրղանդ՝
ի
քաղաքն
Արեւելից.
եւ
տեսեալ
անտերունչ
զաշխարհն
ամենայն,
եղեւ
աւազակապետ
եւ
գլուխ
մարդասպանից։
Եւ
ժողովեցան
առ
նա
ոգիք
հնգետասան,
աւելի
կամ
պակաս,
չար
եւ
նման
ինքեան։
Եւ
երթեալ
գաղտագողի
իյանդաստան
քաղաքին,
յափշտակեալ
զերամակ
նոցին՝
առեալ
գնացին։
Եւ
իշխան
քաղաքին
ելեալ
զհետ
նոցա
պատերազմել.
եւ
նոցա
յետս
դարձեալ
պատերազմեցան.
հարին
զնա
եւ
սպանին.
եւ
մտեալ
ի
քաղաքն՝
առին
զտէրութիւն
քաղաքին
եւ
զկին
նորին
Խանում
անուն,
տիկին
նորին։
Եւ
սակաւ
սակաւ
զօրացեալ՝
էառ
զԲուխարայ
քաղաք.
եւ
անցեալ
յայնկոյս
Զահուն
գետոյն,
եւ
մտեալ
յերկիրն
Խորասանու՝
առնոյր
զբազում
քաղաքս
նոցա,
եւ
կոտորէր
սրով
զամենեսեան։
Եւ
ահ
եւ
երկիւղ
անկեալ
ի
վերայ
նոցա՝
ետուն
զաշխարհն
ի
ձեռն
նորին։
Եւ
նա
զոմանս
խաբէր
սուտ
կաշառօք,
ոմանց
երդնոյր,
զոմանս
որդեգիրս
առնէր,
ոմանց
զդուստր
իւր
ի
կնութիւն
տայր,
եւ
դստերօքն
սպանանէր
զփեսայն։
Որ
եւ
զՀրէ
քաղաք
թագաւորանիստ.
ետ
զդուստր
իւր
իշխանի
նոցա,
եւ
նա
կացեալ
զաւուրս
ինչ
առ
նա՝
սպան
զայր
իւր
սրով,
եւ
յղեաց
առ
հայրն
գալ
առնուլ
զքաղաքն։
Եւ
նորա
գնացեալ
էառ
եւ
արար
քաղաք
թագաւորական։
