Պատմագրութիւն

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

Յետ մահուան սորա յաջորդեաց զաթոռնվարդապետութեան երջանիկ եւ աստուածամերձ այրն, ցանկալի հրեշտակաց եւ մարդկան պատկառելի քաջվարդապետն Վարդան՝ գոլով ի սուրբ ուխտէն Հոգոցվանաց, գեր ի վերոյ գոլով իմաստութեամբ եւ խրատիւքեւ առաքինութեամբ քան զամենայն վարդապետսեկեղեցոյ. մինչ զի ասէին մարդիկ. «Հարկ է, զիմեռեալք յառնեն եւ թողութիւն մեղաց ի սմանէգտանենե, ի սեպհական աշակերտաց իւրոց։ Եւ Դ. (4) ամլուսաւորեաց ճշմարիտ վարդապետութեամբ եւ դասիւզսուրբ ուխտն եւ զամենայն երկիրս Քաջբերունեաց։ Որեւ աղօթիւք սորին եւ եղբօր իւրոյ Եղիա Ճգնաւորի, -որ առեալ էր զաստիճան սարկաւագութեան եւ զամենայնժամանակս կենաց իւրոց կանգուն կայր եւ յաղօթսառաջի Աստուծոյ, - աղբիւրացաւ մարմնական ընչիւք եւողորմութեամբ մայրաքաղաք վանքն Աստուածածնի եւամենայն երկիրս Արճիշու։ Եւ ի հալածմանէ անօրինացելեալ գնաց աշակերտօք իւրովք յերկիրն Տոսբայ, եւանդ հանգեաւ ի Քրիստոս՝ ի սուրբ ուխտն Սալնապատի, իՊԾԵ (=1406) թվականիս մերում. որոյ յիշատակնօրհնութեամբ եղիցի։