Պարտ
է
գիտել
ուսումնասիրաց
եւ
բանասիրաց
անձանց,
զի
ժամանակն
բաժանի
յանցեալն,
ի
ներկայն
եւ
յապառնին։
Եւ
վարդապետաց
եկեղեցոյ
պիտոյ
է
վասն
երիցն
գիտելոյ.
վասն
անցելոյն
պատմել,
վասն
ներկային
խօսել,
վասն
ապագային
իմանալ
եւ
զգուշացուցանել։
Նոյնպէս
եւ
մեզ
պարտ
է
սակաւ
մի
համառօտաբար
վասն
ներկային,
զոր
ի
մերում
ժամանակիս
եղեւ,
պատմել,
զոր
չար
թագաւորքն
անհաւատք
Արեւելից
կորուստ
բերին
Հայկազեան
սեռիս
ի
վերջին
ժամանակիս
եւ
ամենայն
օտարացեղ
ազգաց
ցուցանել։