Եւ
էր
թվականն
ՊՂՁ.
(=1437),
որ
այսգործեցաւ.
ի
ՊՀ.
(=1421)
թվականէն
ի
հետ՝
մինչ
ի
մահսորա,
ամենայն
երկիր
ի
վրդովման
եւ
ի
խռովութեանկայր՝
անհաւատ
եւ
հաւատացեալ։
Զի
այս
Գ.
(3)
անգամ
է,
որ
Շահռուհ
չաղաթայն՝
նորա
անհնազանդութեանաղագաւ,
զամենայն
թուրքմանն
եւ
զմիջերկրայս
իգերութիւն
ետ.
մին
անգամ
ի
Վաղարշակերտ,
երկրորդանգամ
ի
Սալամաստ,
երրորդ
անգամ
այս
է՝
յորմէ
մեռանինքն
եւ
բազումք
վասն
նորա։
Եւ
զայս
յայտ
է
տեսանելի
գաւառս
մեր,
զի
ՊՁԵ.
(=1436)
թվականիս՝
յերրորդ
գալնչաղաթային,
փախեաք
ի
չաղաթայէն
եւ
հասաք
ի
Խլաթքաղաք,
Հեր
եւ
Բերկրի,
Արճէշ
եւ
Արծկէ։
Յանկարծակիհասին
ի
վերայ
մեր
ամենայն
քուրդ
եւ
Քրդաստան՝
իլերանց
եւ
ի
բլրոց.
եւ
սուր
հանեալ,
ահաբեկ
արարեալզտառապեալ
ազգս
մեր,
սրախողխող
արարեալ
կամէինառհասարակ
զամենեսեան
կորուսանել։
Եւ
այնքանահագին
լինէր
օրն
այն
ի
յահէ
եւ
յերկիւղէ
եւ
իգոչմանէ
պիղծ
եւ
արիւնարբու
ազգին
մարաց,
մինչ
զիիբրեւ
զօր
դատաստանին
լինէր,
եթէ
ոչ
էր
հասեալյօգնութիւն
յոյսն
ամենեցուն
Քրիստոս
Աստուած՝փրկիչն
մեր։
Զի
ի
գիշերի
ելեալ
կամեցաք
գնալ
իքաղաքն
Բաղէշ,
առ
աստուածասէր
եւ
քրիստոսապահհաւատացեալքն
որ
ի
նմա՝
վարդապետք
եւ
եպիսկոպոսք,
քահանայք
եւ
կրօնաւորք.
յանկարծակի
հասին
ի
վերայմեր,
եւ
սուր
ի
ձեռին
ունելով՝
կամէին
առհասարակզամենեսեան
սրոյ
ճարակ
առնել։
Իսկ
մեր,
ապաւինեալյԱստուած,
զամենայն
մարմնաւոր
գոյս
ի
բաց
թողեալ՝ի
լերինս
փախուստ
առեալ,
օգնութեամբ
Աստուծոյ
եւշնորհօք
ազատեցաք
ի
ձեռաց
նոցա։
Եւ
համբաւ
նեղութեանս
մերոյ
հասեալ
իքաղաքն
Բաղէշ։
Եւ
եպիսկոպոս
նոցա
տէր
Ստեփանոս,
այր
ողորմած
եւ
աղքատասէր,
առեալ
զբազմութիւնհաւատացելոցն,
եւ
զվարդապետն
մեր
հոգեւոր
հարազատՍտեփանոս
անուն
զբազմութիւն
կարգաւորացն
առեալ՝եկին
ընդ
առաջ
մեր,
եւ
զեղկելի
ազգիս
մերզնեղութիւն
տեսեալ,
ողբս
ի
բերան
առեալ
լայինզմեզ,
եւ
տարեալ
հանգուցին
զմեզ,
եւ
զերիս
ամսիբրեւ
զհրեշտակս
Աստուծոյ
ընկալան
զմեզ
եւզաղքատքն
մեր։
Զոր
եւ
Տէր
Աստուած
Յիսուս
Քրիստոսանփորձ
եւ
անսասան
կենօք
պահէ
զգաւառն
զայն
մինչ
իմիւսանգամ
գալուստն
իւր,
որդովք
եւ
դստերօք
եւամենայն
մարմնաւոր
գոյիւք։
Եւ
էր
թվականս
մեր
ՊՁԴ.
(=1435),
ամէն։
