27
Ինձ
սպանիր,
պըրծնիմ,
ա'յ
սիվ
ծամավուր.
Յաղութ-ալմաս
ու
ջավահիր,
լալավուր,
Զառ
ու
զարբաբ,
սիրուն
գործած,
շալավուր,
Ղալամ
քաշած
սիվ
ունքիրով,
խալավուր.
Մոշի
նըման
աչկիր
ունիս`
սիվավուր:
Դուն
համաշա
վունցոր
թազա
մե
նուբար,
Էս
աշխարում
ել
ո՞վ
կա
քիզ
բարեբար.
Խոսրովի
թախթ,
Տրթադի
ցիղի
դու
բար,
Վուխչ
աշխարը
ղավ
իս
շինի
քիզ
համար`
Հա~
վառում
իս,
ա'յ
դու
չախմախ-քարավուր:
Ասի`
գինի
լից
քու
ձեռով
էդ
գոված,
Մե
բաշ
սուփրեն
հավաքեցիր
խըռոված.
Տես
ինչպես
եմ
էշխետ
էրած-խորոված,
Նիտի
պես
էլ
մի
թըռցնի
ջիգըրված,
Ա'յ
դու
ռուսի
թաքվուրի
պես
զորավուր:
Սայաթ-Նովեն
խոսկ
է
ասում
հին
ձիվով.
Չիս
սպանում,
բայց
դաղում
իս
քու
ձիռով.
Օրըս
գիշեր
արիր`
սիրտս
խանձիլով.
Բաղումըն
բաց
կուլիս
հարփած
վառ
սիրով,
Վունցոր
ալ-վարթ,
սուր
փըշավուր-փոթլավուր: