55
Ջամալըտ
հայլի
է,
մարթու
կայրե
ողջ,
Ջիռացող
քու
էշխետ
յիս
դառիլ
իմ
մունջ.
Ջրատար
քու
ղուլին
արիր
ցավատանջ,
Ջամար
օսկի
էի,
դարդն
արավ
ինձ
թուջ:
Ջահ
էրեսըտ
տեսա,
դառա
անիլլաջ.
Ջեր
Ստամբուլն
ի՞նչ
է,
աշխա'ր
աժիս
դինջ.
Ջոկ
բան
իս
դուն`
Հնդու
ջավզ
իս,
ջիղա-թաջ,
Ջամ-այնաբանդ
քոշկ
իս,
վարաղըդ`
նարինջ:
Ջանում,
թաք
իմն
ըլիս`
հազար
թուման
խարջ,
Ջանք
կոնիմ,
թե
ըլի
էդքան
էլ
պահանջ.
Ջամ
աշխարքը
հենց
քիզ
համա
կու
գա
մարջ`
Ջուխտ
աչկիրըտ`
արիվ,
մազդ`
ծաղկեփունջ:
Ջեյրան
կապսդ
տեսա,
խիլքս
էլավ
վեջ.
Ջուղաբ
արա,
գոզալ,
մի
թուղ
ցավի
մեջ.
Ջունուն
դառած,
էշխետ
կու
երգեմ
անվերջ.
Ջիգարըս
խաշիլ
իս`
չիմ
անի
տրտունջ:
Ջաբրով
զառ
գըցողին
չէ
ընկնի
շեշ-փանջ.
Ջոշխուն
էշխըդ
ինձի
շինից
մե
կիսլանջ.
Ջահել
Սայաթ
Նովայ
ն
յար
կու
սիրե
քաջ,
Ջե-ի
վրա
դինջ
կու
գրե
«սկիզբ
ու
վերջե:
Էս
Արութինի
ասած
է.
ավալ-ախր: