ՅՈՐԺԱՄ
քննեմք
զազդումն
գոհութեանս,
ուստի
ծնեալ
արդեօք,
՚ի
բազմապատիկ
երախտեաց
զնոյն
գտանեմք.
յոր
վայելողն
ոչ
կարացեալ
զկշիռ
հատուցմանն
չափել,
՚ի
գոհանալոյն
ապաստան
լինի
բարբառ.
եւ
տուող
պարգեւին
նովաւ
հեշտացեալ
պարարի
ցնծալով։
Բայց
է
սովորութիւն
մարդկան ,
որ
՚ի
խնդիրս
առ
ոք
՚ի
սիրելեաց
կանխեն,
առաջին
երախտիսն
նախ
նմին
գոհութեամբ
յուշ
ածեալ՝
զմիտսն
քրքրեն,
եւ
ապա
զայժմուս
խնդիր
հայցուածոց
ընդ
նմին
կցորդեն.
իսկ
նա
թերեւս
ոչ
դանդաղի
առ
տալն՝
պարարեալ
՚ի
բարւոյն
գոհութեանց
եւ
յիշատակաց։
Այսպէս
եւ
մեր
գտեալ
յԱստուծոյ
եւ
՚ի
Հօրէ
մեծ
եւ
անզուգական
բարիս,
զամենայնն
միահամուռ
այժմ
գոհութեամբ
նմին
յուշ
ածեմք,
զյոչէից
գոյացուցանելն,
զօրինօք
դաստիրակելն,
զորդւովն
փրկելն,
զհոգւով
նորոգելն,
յորդիութեան
պատիւն
զհանելն։
Զայս
ամենայն
՚ի
խորհրդականն
ժամու
քահանայքն
յիշատակեալ
գոհութեամբ
շնորհակալ
նմին
լինին,
բերան
եղեալ
ամենայն
մարդկային
ազգի,
որ
յայս
վայելեցաք
հասարակաբար
՚ի
պարգեւ,
եւ
զայսպիսի
գոհութիւնս
նուիրել
Աստուծոյ,
որպէս
հրաման
ընկալաք.
«Գոհացողք,
ասէ,
լինիջիք
զԱստուած
՚ի
մատկանացու
մարմինս
ձեր
».
եւ
նոյն
վերստին
ասէ.
«Գոհացարուք
յամենայն
ժամ
՚ի
վերայ
ամենանի
յանուն
տեառն
մերոյ
Յիսուսի
Քրիստոսի
զՀօրէն
եւ
զԱստուծոյ
»։
Ըստ
այսմ
պատուիրանի
եդեալ
առաժի
Հօր
զՔրիստոս՝
նովաւ
գոհանամք
զնմանէ
՚ի
վերայ
ամենայնի
յանուն
տեառն
մերոյ
Յիսուսի
Քրիստոսի
զՀօրէն
եւ
զԱստուծոյ
»։
Ըստ
այսմ
պատուիրանի
եդեալ
առաջի
Հօր
զՔրիստոս՝
նովաւ
գոհանամք
զնմանէ
՚ի
վերայ
ամենայնին,
եւ
արարեալ
զանկարօտն
ծայրագոյն
մեր
բանականն
պտղով,
այնուհետեւ
՚ի
խնդիրսն
առնեմք
ճանապարհ.
դու,
ասելով,
որ
զմեծամեծսն
ետուր,
եւ
լցեր
զբերանս
մեր
գոհութեամբ
՚ի
վերայ
այսոցիկ
օրհնել
զփառս
քո,
տուր
եւ
զայս
խնդիրս,
այսինքն
զորս
մի
ըստ
միոջէ
խորհրդածութիւն
ցուցանէ,
սէր,
խաղաղութիւն
եկեղեցւոյ
եւ
աշխարհի,
եւ
բնակելոց
՚ի
սոսա
զփռկութիւն,
սովաւ
զոր
տամք
քեզ
ընծայ։
Իսկ
նա
քանզի
մարդասէր
է
վկայեալ
հանապազ,
եւ
միջնորդ
խնդրոյս
սիրելին
որդի,
հաւատամք
հաստատաբար
ոչ
լինել
անտես,
այլ
առնուլ
զգոհութիւնն
գթութեամբ,
եւ
տալ
զխնդրուածսն
առատութեամբ.
ըստորում
ասացն.
«Ո՞վ
է
Աստուած
մեծ
իբրեւ
զիս
կարող
թողուլ
զմեղս
եւ
ջնջել
զանօրէնութիւնս»։
