ՈՐՊԷՍ
եցոյց
բանս
ճշմարիտ
խուզողացն՝
քահանայն
զսպասաւորութիւն
գործոյ
տնօրէնութեանն
կատարեաց
յերկրի
առ
մարդիկ,
այսինքն
՚ի
տաճարին,
եւ
եմուտ
յերկինս
՚ի
խորանն.
ըստ
որում
Քրիստոս
յետ
տնօրէնութեանն
վերացաւ
անդր՝
քահանայապետ
մեզ
եւ
բարեխօս։
Արդ
թէպէտ
եւ
է
Քրիստոս
մեզ
բարեխօս,
սակայն
պահանջէ
եւ
՚ի
մէնջ
խնդրել
աղերսիւ
զիւրն
բարեխօսել.
այսպէս
եւ
սա
՚ի
պատկեր
Քրիստոսի
եմուտ
յերկինս
իմացականապէս
առաջի
Աստուծոյ,
կալ
մեզ
բարեխօս
արտաքոյ
կացեալ
ժողովրդեանն.
սակայն
անկ
է
նոցա
հայցել
զմաղթելն
եւ
զբարեխօսելն
եւ
զմիջնորդելն.
վասն
այսորիկ
սարկաւագն,
որ
է
վարդապետ
ուսուցիչ
եւ
դաստիարակ
ժողովրդեանն,
՚ի
մէջ
կացեալ՝
բերան
լինի
ամենեցուն,
եւ
՚ի
դիմաց
հանուր
եկեղեցւոյն
ձայնէ
առ
նա
որպէս
յերկրէս
առ
Քրիստոս,
այսպէս
եւ
՚ի
տաճարէն
առ
քահանայն.
«Օրհնեա
տէր
»։
Այսինքն
դու
ես
տէր
մեր
փոխանակ
Քրիստոսի
եւ
յետ
նորա.
արդ
օրհնեա
եւ
մատո՛
զաղաչանս
մեր
առաջի
աստուածութեանն,
որպէս
եւ
Քրիստոս
միշտ
բարեխօսէ
վասն
մեր
առ
Հայր.
ըստ
այնմ,
«Ոչ
թէ
՚ի
ձեռագործ
սրբութիւնսն
եմուտ
Քրիստոս,
այլ
՚ի
բուն
իսկ
յերկինս՝
յանդիման
լինել
առաջի
երեսաց
Աստուծոյ
վասն
մեր
».
առ
որ
մատչել
ճշմարիտ
սրտիւ
լրութեամբ
հաւատոց
առաք
հրաման,
եւ
մատչիմք
ոչ
ամենեքեան,
այլ
սա
փոխանակ
բնաւիցս,
առ
որ
ձայնեմք
թախանձանօք .
օրհնեա՛
եւ
խառնեա՛1
առաջի
Աստուծոյ
զպաղատանս
մեր.
իսկ
նա
սկսանի
ապա.
«Օրհնեալ
թագաւորութիւնն
Հօր
եւ
Որդւոյ
եւ
Հոգւոյն
սրբոյ
»։
Զի
մեծամեծ
խնդրուածս
հանդերձեալ
է
խնդրել,
նախ
օրհնէ,
քանզի
օրհնութիւն
է՝
յէիցս
բարեաց
մերոց
եդեալ
Աստուծոյ
բարեբանութիւն.
այսինքն
զորոց
ունիմք
նախ
շնորհակալութիւն,
եւ
ապա
կարգաւորապէս
յետ
այնր՝
այլոց
խնդիր.
վասն
այսր
՚ի
սկզբանս
օրհնէ՝
շնորհ
ունելով
տուելոց2
բարեացն,
որ
՚ի
տէրութենէն
Հօր
եւ
Որդւոյ
եւ
սուրբ
Հոգւոյն
ընձեռեցաւ
մեզ։
«Այժմ
եւ
միշտ
եւ
յաւիտեանս
յաւիտենից»։
Այժմ
զներկայս
ցուցանէ,
այսինքն
զժամանակս
որ
՚ի
մէջ
է,
իսկ
միշտն
զապառնին
որ
գալոցն
է,
եւ
յաւիտեանս
յաւիտենից
զանհասն
եւ
զանկէտն.
քանզի
յաւիտեան
ոչ
ժամանակ,
եւ
ոչ
ժամանակի
մասն
ինչ,
յորում
յամենայնն
ասէ
օրհնութիւն
Աստուծոյ.
ոչ
միայն
՚ի
մէնջ
որ
այժմս
եմք
եւ
օրհնեմք,
այլ
եւ
յիւրաքանչիւր
եկելոցն,
յիւրաքանչիւր
աւուրս.
իսկ
ժողովուրդն
կցորդ
լինի
նմին
ասելով.
Ամէն.
այս
ինքն
թարգմանեալ
եւ
է,
թէ
զոր
ինչ
ասացեր
օրհնութիւն
փոխանակ
մեր
միջնորդ
եւ
հրեշտակ
առ
Աստուած
քահանայ,
այդպէս
է
ճշմարիտ,
եւ
է
միշտ
օրհնութեան
արժանի
սուրբ
Երրորդութիւնն
յամենայն
ժամանակս։
