ԱՍՏՈՒԱԾԱՎԱՅԵԼՈՒՉ
եւ
ամենապայծառ
տեսանեմք
զայս
խորհրդոյ
յայտնութիւն,
այսինքն
սարկաւագացն
վերաբերել
զնուէր
հացին
եւ
բաժակին,
եւ
դնել
առաջի
քահանային.
զոր
փոքր
ի՛նչ
պարտ
է
քննել
ապաւինելով
՚ի
Հոգին
Աստուծոյ։
Արդ
զի՞նչ
ուսաք
զսարկաւագն
մինչեւ
ցայժմ,
ասա
ինձ.
յայտ
է
թէ
դայեակ,
դաստիարակ,
ուսուցիչ
եւ
վերակացու
ժողովրդեանն.
քանզի
սա
հայր
նոցա
եւ
խրատիչ,
որ
միշտ
զկամսն
Աստուծոյ
քարոզութեամբն
վարդապետէ
նոցա,
եւ
ինքն
խորհրդազգած
լինելով
օրինացն
Աստուծոյ՝
՚ի
նոյն
զարթուցանէ
զընթերակայ
մանկունսն։
Արդ
սա
որչափ
տեսանէր
զքահանայապետն
պատուական
եմիփորոնովն
պատկեր
Քրիստոսի
՚ի
մէջ
ժողովրդեանն
եւ
՚ի
քահանայապետականն
աթոռ,
յորդորէր
զամենեսեան
առ
Քրիստոս
աղօթել,
եւ
զնա
վասն
պէսպէս
ողորմութեանն
իշխել
աղաչել
տեղեակ
եւ
գիտուն
ունելով,
թէ
եւ
նա
եպիսկոպոսն
զնոյն
թախանձէ ,
եւ
զժողովուրդն
նմա
կցորդ
եւ
համաձայն
ստիպէր
լինել։
Իսկ
յորժամ
ետես,
եթէ
եպիսկոպոսն
զձեւ
նմանութեանն
Քրիստոսի
՚ի
բաց
եդ,
եւ
՚ի
սպասաւորի
եւ
՚ի
պաշտօնէի
կերպարանս՝
եկն
եկաց
առաջի
սեղանոյն,
նա
եւ
տիրապէս
ասել՝
՚ի
հրեշտակի
եւ
պատգամաւորի.
քանզի
քահանայն
հրեշտակ
է
յԱստուծոյ
առ
ժողովուրդն՝
որում
սա
ձեւով
զգեստուցն
հաւասարեցաւ.
ծանուցեալ
զայս
սարկաւագն՝
գիտաց
եթէ
խորհրդոյ
է
այսուհետեւ
ժամանակ,
զտղայամիտ
երեխայսն
զոր
սնուցանէր՝
արտաքս
վարեաց
՚ի
խորհրդակցութենէն։
Եւ
ապա
ինքն
առեալ
զդասակից
պաշտօնեայսն՝
զգուշական
պատուով
երթեալ
բերեն
զընծայսն,
եւ
տան
՚ի
ձեռս
քահանայապետին
՚ի
դիմաց
ժողովրդեանն,
իբր
թէ
ասելով.
դու
եկիր
առաջի
սրբոյ
սեղանոյդ
խօսել
ընդ
Աստուծոյ,
եւ
խորհուրդ
առնուլ
ընդ
նմա
սակս
փրկութեան
ժողովրդեանս,
պարտ
է
զի
նուէր
ընծայից
եւ
պատարագաց
ունիցիս
՚ի
մէնջ՝
դնել
առաջի
նորա,
եւ
մեք
չունիմք
այլ
ինչ
նախապատիւ
եւ
պատուական
քան
զնշանակս
գլխոյն
մերոյ
Քրիստոսի
եւ
զյիշատակ
նորին։
Զայս
ածեալ
տամք
՚ի
ձեռս
քո՝
հրեշտակ
եւ
պատգամաւորդ
՚ի
մէջն,
զի
փրկանք
փոխանակ
ամենայն
ժողովրդեանս
տացես
Աստուծոյ
Հօր,
եւ
մեք
ամենեքեան
մարմին
սորա
եւ
ոսկերք՝
ընդ
գլխոյդ
եմք
նմին
հնազանդ.
զի
որպէս
զդա
՚ի
ձեռս
քո
դնեմք
՚ի
սեղանդ
առաջի
Աստուծոյ,
այսպէս
զկամս
եւ
զխոստովանութիւն
ժողովրդեանս
մեք
վերակացուք
նոցին
դմենք
առաջի
Աստուծոյ։
Այսքան
եւ
այսպիսի
խորհրդով,
որպէս
՚ի
ժողովրդենէն
առնուն
սարկաւագքն
զնուէր
պատարագին՝
որ
փոխանակ
նոցին
մատչի,
եւ
շքեղ
հպատակութեամբ,
բուրմամբ
խնկոց
եւ
օրհնութեամբ
յարտաքին
վայրէն՝
որպէս
՚ի
միջոյ
նոցա
ածեն
՚ի
ներքին
վայր
սրբոյ
խորանին,
եւ
տան
՚ի
ձեռս
պատգամաւոր
քահանային,
փոխանակ
ամենեցուն
նուիրել
Աստուծոյ,
այսպէս
տեսանեմք
զտնօրէնութիւնն
Քրիստոսի։
Քանզի
՚ի
միջոյ
աշխարհի,
եւ
որպէս
թէ
՚ի
մէնջ
նուիրեցաւ
՚ի
սպանդ
խաչին
փոխանակ
ամենեցուն
պատարագ
հաշտութեան
Հօր,
եւ
սրբեաց
զտիեզերս
՚ի
մեղաց,
իբր
թէ
ածեալ
զնա
յայն
սեղան
մարգարէիցն՝
որք
նախագուշակեցին
զայս
խորհուրդ.
այսպէս
եւ
ըստ
այսմ
խորհուրդ
մարմնոյ
եւ
արեան
նորա
՚ի
ժողովրդենէն
եւ
՚ի
վերակացուաց
նոցին
նուէրք
՚ի
ձեռս
քահանայապետին
՚ի
սպանդ
սեղանոյն
սրբոյ՝
պատարագ
հաշտութեան
Աստուծոյ
Հօր։
