24
Դարդս
շատ
է,
ասիլ
չիլի
աշխարին.
Արզ
իմ
գրիլ,
թողիլ
խանի
ումուդին,
Արթար
կտրի,
դիվանըս
արթար
անի,
Միղ
ունենամ`
ինձ
տա
կանի
ումուդին:
Դե
վուր
արզուհալըս
ձեռըտ
առար
դուն`
Բադեշխանի
լալըս
դուն
իս
ու
կաս
դուն:
Էս
է
գրած
արզուհալիս
իմ
թղթում-
«Կինքս
մատաղ
յարիս-ջանիս-ումուդիսե:
Ժեռ
քարումն
տակռի
չի
տա
ալ
վարթըն.
Առանց
յիղի
կու
հանգչե
վառ
ճրաքըն`
Ակռավին
ինչ
պետք
է
բաղ
ու
բաղաթըն`
Բլբուլըն
կուլի
գուլշանի
ումուդին:
Ով
հասնում
է,
գալիս
է
ծով-ումմանով,
Իրեն
տեսնում
ու
մնում
է
գումանով.
Լավութինը
ովոր
յիդ
տա
յամանով,
Կնգնի
պատվից
ու
սեղանի
ումուդից:
Միր
էս
ճամփեն
փիր
ուստադից
միզ
մնաց,
Էնդու
համա
սիրտըս
էշխով
է
լցված.
Սայաթ-Նովուն
հենց
վուր
տեսնեք
մահացած,
Տարեք,
թողեք
գերեզմանի
ումուդին:
1753
Էս
ղափիան
Արութինի
ասած
է.
ապրիլի20-ին,
քրոնիկոնի
441-ին: