26
Մե
մարալ
վուր
ասլանի
մորթի
մաշկե,
Էլ
խիղճ
վուրսնուրթն
էնենց
ավին
ի՞նչ
անե.
Թե
ուզենա
փանդով
ցանցի
մեչ
քաշե,
Յիդ
փախչիլիս
«հարա~յ-հը~րենե
ի՞նչ
անե:
Հեստի
մարթ
կա,
խիլքը
վուտքի
միչումն
է,
Հիռու
քաշված,
կինքից
խաբար-բան
չունե.
Օց
կա,
պոչի
ծերը
միշտ
անգաճումն
է,
Նըրան
ջադուքարի
դուվեն
ի՞նչ
անե:
Քոշք
շինելու
համա
լավ
միմար
պիտի,
Ամեն
բանում
շատ
լավ
խաբարդար
պիտի.
Աշուղն
էլ
շատ
փորցված
քամանդար
պիտի.
Չաղ
կըրակին
անյիղ
թավեն
ի՞նչ
անե:
Շատ-շատիրն
ին
ընգիլ
յարի
հավասին.
Էշխի
ընգար,
չիս
ազատվի
էլ
բասից.
Շիրինը
մաթ
մընաց
քըլունգի
սասին.
Փահրադի
պես
սար
հատանելն
ի՞նչ
անե:
Հիմի
ո՞ւր
է
Նադիր-Շահ
ու
Տեր
Ղազար,
Էն
վախտի
մելիքըն-Աղա
Մինիշկար.
Ո՞ւր
է
էնենց
դիվան,
ո՞ւր
է
էնենց
Շահ,
Չը
կան,
հո'քիս,
Սայաթ-Նովեն
ի՞նչ
անե:
Էս
ղափիա
է: